Nach beiden Katastrophen lehnten die Behörden Hilfsangebote ab und ließen die Opfer leiden
Zuerst bebte der Boden; dann öffnete sich der Himmel. Kurz vor Mitternacht am 8. September erschütterte ein Erdbeben Marokko mit einer Stärke von 6,8, dem stärksten seit mehr als einem Jahrhundert. Das flache Epizentrum lag südwestlich von Marrakesch, unter dem Atlasgebirge, einem hoch aufragenden Gebirgszug, der das Land halbiert. Bergdörfer wurden in Schutt und Asche gelegt. Mindestens 2.900 Menschen kamen ums Leben.
Zwei Tage später traf Sturm Daniel, ein Mittelmeerzyklon, im Osten Libyens auf Land. Es fiel an einem einzigen Tag bis zu einem Meter Niederschlag – zwei- bis dreimal mehr als in der Region in einem typischen Jahr. In der Hafenstadt Derna, die am Ende eines langen Wadi oder Tals liegt, brachen zwei Dämme. Überschwemmungen zerstörten ganze Stadtviertel. Die Zahl der Todesopfer hat bereits 5.300 überschritten, Tausende weitere werden vermisst. Möglicherweise sind mehr als 10 % der Stadtbevölkerung ertrunken.
Die aufeinanderfolgenden Katastrophen hatten einen fast biblischen Charakter. Auf arabischen Nachrichtensendern spielten sich endlose herzzerreißende Szenen ab, während Menschen in zerstörten oder überschwemmten Häusern verzweifelt nach ihren Lieben suchten. Doch als aus Tagen Stunden wurden, verwandelte sich die Traurigkeit in Wut.
Marokko und Libyen haben wenig gemeinsam. Marokko ist eine stabile Monarchie, die seit dem 17. Jahrhundert von derselben Familie geführt wird. Libyen hat nicht nur eine, sondern zwei Regierungen, eine international anerkannte im Westen und eine von Kriegsherren geführte im Osten, von denen keine die Grundfunktionen eines Staates erfüllen kann. Ein Land ist ein beliebtes Touristenziel und ein Produktionszentrum für Europa; der andere ist ein vom Krieg zerrütteter Staat, der dennoch ein bedeutender Ölproduzent ist. Was ihnen gemeinsam ist, ist die träge Reaktion auf Katastrophen, die ungewöhnlich heftig, aber kaum unvorstellbar waren.
Das Erdbeben, das Marokko erschütterte, kam ohne Vorwarnung. Aber wenn einzelne Beben nicht vorhersehbar sind, lassen sich Trends erkennen. Eine Studie einer Gruppe von Seismologen aus dem Jahr 2007 zählte im vergangenen Jahrtausend mehr als 1.700 von ihnen in und um Marokko, darunter Dutzende im Atlasgebirge. Doch nur wenige waren vorbereitet.
Die Bauvorschriften wurden in den letzten Jahren verschärft, doch viele Häuser sind aus einfachem Mauerwerk gebaut, das bei einem Erdbeben leicht nachgibt. In den Dörfern, die in diesem Monat am stärksten vom Beben betroffen waren, können sich die Bewohner die Verstärkung ihrer Häuser nicht leisten. Die Weltbank schätzt, dass etwa jeder fünfte Landmarokkaner weniger als 3,65 US-Dollar pro Tag verdient, verglichen mit nur 4 % der Stadtbewohner.
In den Stunden nach dem Erdbeben boten Dutzende ausländische Länder Hilfe an. Marokko hat es nur von vier Staaten akzeptiert: Großbritannien, Katar, Spanien und den Vereinigten Arabischen Emiraten. Einer Gruppe von Secouristes sans Frontières, einer französischen Wohltätigkeitsorganisation, wurde die Einreise in das Land verweigert. Deutschland organisierte ein 50-köpfiges Rettungsteam, das sie jedoch Stunden später zurückschlagen konnte.
Die marokkanische Regierung hat nicht erklärt, warum sie Hilfsangebote abgelehnt oder ignoriert hat. Einige Helfer sagen, dass zu viel Hilfe eine schlechte Sache sein kann, da sich verschiedene Teams gegenseitig in die Quere kommen. Andere sehen eine Mischung aus Politik und Stolz: Die Annahme von Hilfe aus Spanien, aber nicht aus Frankreich scheint beispielsweise mit Frankreichs Rolle als Kolonialherr Marokkos von 1912 bis 1956 zusammenzuhängen.
Die Armee hat die Hilfsmaßnahmen angeführt, aber das Gelände macht sie schwierig: Die Räumung der Straßen, um abgelegene Bergdörfer zu erreichen, geht nur langsam voran, und die Überlebenden müssen regelmäßig mit Nahrungsmitteln und Medikamenten versorgt werden. Teile der Bürokratie scheinen überfordert zu sein. Einige Menschen berichten, dass sie ihre Toten aus Mangel an offiziellen Papieren nicht begraben konnten und ihre Leichen in der Sonne verfaulen ließen.
Die Marokkaner sind sich nicht sicher, ob ihr König, der einen Großteil seiner Zeit in Paris verbringt, zum Zeitpunkt des Erdbebens überhaupt im Land war. Er brauchte fast fünf Tage, um Marrakesch einen kurzen Besuch abzustatten. Bevor er ankam, konnte man Arbeiter dabei beobachten, wie sie Bordsteine und Zebrastreifen neu strichen – eine seltsame Prioritätenwahl.
Die zum Scheitern verurteilten Dämme
Während Marokkos Reaktion langsam war, war die Libyens chaotisch. Die Behörden waren reichlich vor Daniel gewarnt, der fast eine Woche vor seinem Eintreffen in Libyen heftige Regenfälle über Griechenland schüttete. Als es sich Derna näherte, bat der Bürgermeister Berichten zufolge Khalifa Haftar, einen Kriegsherrn, der im Osten die Macht ausübt, um Hilfe bei der Evakuierung der Stadt. Er wurde abgewiesen. Selbst als das Wasser hinter den zum Scheitern verurteilten Dämmen anstieg, wurde niemandem zur Flucht aufgefordert.
Die darauffolgende Verwüstung lässt sich am besten von oben verstehen. Vorher-Nachher-Satellitenfotos zeigen, dass Gebäude in der Nähe des Wadis verschwunden sind. Auch Brücken wurden weggeschwemmt. Der einst geordnete Weg der Wasserstraße ist jetzt ein unordentliches Gewirr; Grüne Parks und schwarzer Asphalt haben einen einheitlichen Braunton angenommen, die ganze Stadt ist mit Schlamm bedeckt.
Auch Ausländer haben Libyen Hilfe angeboten, doch es wird mit logistischen Hürden zu kämpfen haben. Beispielsweise können in einem Teil des Landes ausgestellte Visa im anderen Teil des Landes nicht gültig sein. Nach Jahren des Bürgerkriegs weiß noch niemand, wie viele Menschen Hilfe benötigen: Offizielle Schätzungen über die Zahl der Toten und Vermissten sind kaum mehr als Vermutungen. Die Menschen in anderen Teilen Ostlibyens sind nervös, und die Regierung hat wenig getan, um sie zu beruhigen. Am 12. September warnte Haftars Sprecher, dass ein weiterer Damm in der Nähe der Stadt Bengasi kurz vor dem Bruch stehe. Er forderte die Bewohner auf, zu evakuieren. Stunden später teilte er ihnen mit, dass alles unter Kontrolle sei.
Das Ausmaß der Katastrophe spiegelt eine besondere Geschichte der Vernachlässigung in Derna wider, einer Stadt, die die libyschen Behörden seit langem als Brutstätte des Islamismus betrachten. Muammar Gaddafi, der 2011 gestürzte Diktator, freute sich darüber, dass die Bewohner von Derna in den Irak oder in Afghanistan kämpften. Der Islamische Staat eroberte 2014 Teile der Stadt, wurde jedoch später von einer Gruppe islamistischer Rivalen vertrieben. Herr Haftar, der Islamisten verabscheut, belagerte daraufhin Derna, um diese Gruppen auszurotten.
Ein großer Teil Libyens liegt in Trümmern, aber besonders wenig wurde in die Infrastruktur von Derna investiert – vielleicht ein Grund dafür, dass die Staudämme, die in den 1970er Jahren von einem jugoslawischen Unternehmen gebaut wurden, ohne Vorwarnung versagten. Viele Libyer vermuten, dass Herr Haftar nicht unglücklich darüber war, dass der Ort unter Wasser stand.
Die Marokkaner werden in den nächsten Monaten Angst vor Nachbeben haben. Langfristig werden Stürme der Größenordnung von Daniel häufiger auftreten: Klimamodelle sagen voraus, dass eine sich erwärmende Welt weniger, aber heftigere Wirbelstürme im Mittelmeerraum mit sich bringen könnte, von denen einige Winde in Hurrikanstärke erzeugen. Waldbrände sind im Mittelmeerraum bereits ein wachsendes Problem. Die Regierungen müssen besser vorbereitet sein.
Het Marokkaanse Makhzen regime bestaat vandaag de dag binnen het bereik van de Franse media, zowel publiek als privé, waar de discussie zich sinds het midden van de jaren zeventig van de vorige eeuw richt op de Sahrawi-kwestie op een manier die de rechten van het Sahrawi-volk in hun zoektocht naar zelfbeschikking dient, wat het Marokkaanse regime en zijn media-armen zeer ontstemd heeft.
De laatste aflevering in deze reeks, die enkele weken geleden begon, werd vertegenwoordigd door de Franse zender « France 24 », die in zijn Spaanse versie een programma uitzond met de titel « Hoe is het conflict in de Westelijke Sahara begonnen? », waarin de strijd van het Sahrawi-volk om zijn legitieme en onvervreemdbare rechten te verdedigen tegen het Marokkaanse Makhzen-regime werd belicht.
Het programma « France 24 », ongeacht de titels en oriëntaties, was het onderwerp van een felle aanval door de Marokkaanse media, omdat de Spaanstalige versie van de zender zei dat het een uitbreiding was van wat het beschreef als provocaties in Parijs tegen het Alawitische koninkrijk.
France 24 is een publieke zender verbonden aan het Franse ministerie van Buitenlandse Zaken, waardoor dit programma een dimensie heeft gekregen die verder gaat dan de mediaboodschap naar de diplomatieke ruzies die meer dan een jaar geleden tussen Rabat en Parijs uitbraken, op een manier die een ambtenaar van het makhzen-regime ertoe bracht de betrekkingen van zijn land met Frankrijk te omschrijven als « helemaal niet OK ».
Enkele dagen geleden publiceerde het Franse dagblad Le Monde de bijdrage van een groep academici, onder wie Khadija Mohsen Feynan en Jean-Pierre Sereny, die oproepen tot de oprichting van een internationaal forum over de Westelijke Sahara, die zij omschrijven als « een van de oudste dekolonisatieconflicten ter wereld », aangezien de beëindiging van de crisis een confrontatie tussen Algerije en het Marokkaanse regime zou kunnen voorkomen.
Le Monde bekritiseerde ook de Marokkaanse media en politieke elites, die deel uitmaken van het Makhzen-systeem, en die dit initiatief zagen als een uitbreiding van het Franse politieke standpunt over het Koninkrijk Marokko, dat in veel salons en media in Parijs aanvaardbaar is geworden. Dit na meer dan een jaar geleden te zijn bevoordeeld.
Eerder hadden onafhankelijke mensenrechten- en media-organisaties de Marokkaanse inlichtingendiensten beschuldigd van het bespioneren van Europese topambtenaren, waaronder de Franse president Emmanuel Macron en zijn top assistenten, met behulp van de « Pegasus » software geproduceerd door het zionistische bedrijf « NSO », in een schandaal waarbij ook het regime van Makhzen betrokken was, in het zogenaamde schandaal van de corruptie van het Europees Parlement, waarvan er leden zijn die daardoor in de gevangenis zitten, en dit zijn de beschuldigingen die de gearresteerde Italiaanse Europarlementariër, Pierre Antonio Panzieri, heeft geuit na het plegen van een misdrijf van grootschalige omkoping. Deze laatste werkte uiteindelijk samen met de Belgische justitie in ruil voor strafvermindering.
Het andere geval dat de hypothese van een ander Frans doelwit voor het Koninkrijk Marokko ondersteunt, is dat van de arrestatie van de Franse journalist van Marokkaanse oorsprong, Rachid M’barki, door ambtenaren van BFM TV, nadat hij opzettelijk de term « Marokkaanse Sahara » had gebruikt in plaats van « Westelijke Sahara », zoals uitgezonden in de Franse media, en zijn ontslag nadat hij ervan was beschuldigd de agenda van het regime van Marokko te dienen vanwege zijn positie als presentator van nieuwsberichten op de Franse zender.
Al deze gegevens tonen aan dat de Fransen een standpunt hebben ingenomen ten aanzien van het Marokkaanse regime van Makhzen, en dat dit standpunt niet willekeurig was, maar gebaseerd op feiten en bewijzen die voor de Franse staat en zijn verschillende vertakkingen voldoende rechtvaardiging vormden om de betrekkingen met Rabat te heroverwegen, in overeenstemming met de overtuiging die in Parijs is ontstaan dat het Marokkaanse regime van Makhzen geen waarde hecht aan de gevoelens van vriendschap, zoals blijkt uit het feit dat het zich plotseling in de armen van de verachtelijke zionistische entiteit heeft geworpen ten koste van zijn traditionele partner, Frankrijk.
A female gendarme in Morocco has caused a stir by sharing videos of herself in uniform on TikTok. The woman, employed by the Ouled Said Brigade in Settat province, has been suspended.
In the videos, the female gendarme sings and dances in her office. Such behaviour is strictly forbidden by military regulations. In response to the publications, the regional directorate of the Royal Gendarmerie of Settat has called the gendarme to order and she has been suspended until further notice.
At the same time, an investigation has been opened into the authenticity of one of the videos widely circulating on social media. The video has been sent to the Royal Gendarmerie’s laboratory in Rabat for expertise.
In Europese havens zijn de afgelopen jaren grote hoeveelheden cocaïne in beslag genomen, ter waarde van honderden tonnen, aangezien de wereldwijde drugshandel sneller evolueert dan de internationale inspanningen om het fenomeen te bestrijden.
Terwijl de Europese Unie haar mechanismen actualiseert om de illegale drugshandel te bestrijden door de controle over Spaanse havens, waar cocaïne uit Latijns-Amerika aankomt, aan te scherpen, verspreidt deze grensoverschrijdende misdaad zich naar nieuwe grenzen. : België en Nederland, dat onlangs het centrum van cocaïne en witwassen in Europa, met Marokko als sterke schakel in de keten.
“België en Nederland hebben Spanje ingehaald als de belangrijkste toegangspoorten tot Europa voor cocaïne uit Latijns-Amerika. De 65,6 ton drugs die in 2020 in de haven van Antwerpen werd onderschept, is in 2022 bijna verdubbeld. En Marokko is een cruciale schakel in de keten”, hekelde een in februari gepubliceerd rapport van ISS Africa (Instituut voor Veiligheidsstudies, of: het Instituut voor Security Studies), een Afrikaanse organisatie gevestigd in Zuid-Afrika, die onderzoek doet naar veiligheid op het continent, conflictanalyse, criminologie en vredeshandhaving, in samenwerking met ENACT, een door Interpol en de EU gesteunde instelling die zich bezighoudt met internationale georganiseerde misdaad.
Dit rapport beschuldigt de Makhzen-autoriteiten en stelt hen aansprakelijk voor hun tolerantie jegens de criminele organisatie Mocro Maffia, die een belangrijke groep mensenhandelaars in Europa is geworden, gebruikmakend van haar banden met georganiseerde criminele groepen in Marokko en Latijns-Amerika, waardoor het een volhardende en toenemende bedreiging voor Europa, Noord-Afrikaanse staten en hun bevolking.
Dit superdrugskartel controleert een derde van de Europese cocaïnemarkt en is verantwoordelijk geweest voor duizenden moorden, waaronder hoge ambtenaren in Europa en zelfs in Marokko (de groep is betrokken bij de moord op de zoon van een Marokkaanse rechter).
“Latijns-Amerikaanse drugshandelaren maken steeds vaker gebruik van Marokko en andere Maghreb-landen, evenals handelaren in Marokko en Europa, zoals de Mocro-maffia, voor hun transnationale cocaïnehandel. Colombiaanse en Mexicaanse kartels gebruikten de groep om de smokkel van drugs naar Europa te vergemakkelijken via de stad Algeciras in Zuid-Spanje”, aldus hetzelfde rapport.
Maar sinds de Spaanse en Italiaanse autoriteiten hun grenscontroles en zoekoperaties hebben versterkt, is deze route riskant geworden, legt Fabrice Rizzoli uit, criminoloog en mede-oprichter van Crim’HALT, een vereniging die zich inzet voor bewustmaking en bestrijding van alle vormen van criminaliteit. , geciteerd in het ISS Africa-rapport.
Geprefereerde toegangspunten zijn nu havens in België en Nederland, waar enorme hoeveelheden containervervoer het de autoriteiten moeilijk maken om het probleem op te lossen, zei hij.
Hun modus operandi: Corruptie is de belangrijkste katalysator voor cocaïnesmokkel van Latijns-Amerika naar Rotterdam en Antwerpen via Afrika. Voor Latijns-Amerikaanse drugskartels maakt het vermogen van de Mocro-maffia om overheidsfunctionarissen te corrumperen hen tot een strategische bondgenoot.
Veel cellen van dit uitgebreide netwerk zijn ontmanteld door de Europese autoriteiten dankzij een telefonische onderscheppingsoperatie van de versleutelde applicatie « Sky ECC ».
Onderzoekers hebben geconcludeerd dat de Mocro-maffia zijn cocaïne liever vanuit België en Nederland op de markt brengt, aangezien deze twee landen minder strenge wetgeving opleggen aan het verkeer van fondsen en het oprichten van lege vennootschappen, wat het witwassen van geld in de hand werkt. In Nederland wordt jaarlijks 16 miljard euro witgewassen.
De Mocro-maffia gebruikt geweld om haar bereik op de cocaïnemarkt uit te breiden. Volgens een telling van ISS Africa zijn de afgelopen tien jaar meer dan 100 mensen omgekomen bij geweld tussen de Mocro-maffia en Belgische drugshandelaren.
Derk Wiersum, een Amsterdamse advocaat gespecialiseerd in georganiseerde misdaad en drugshandel, en Peter R de Vries, een journalist die verslag doet van drugshandel, werden in 2019 en 2021 vermoord, naar verluidt door de Mocro-maffia. En onlangs kwam een jong Belgisch meisje van Marokkaanse afkomst om het leven toen het huis van haar ouders werd aangevallen door de groep.
In september 2021 kwam er een melding van de Nederlandse veiligheidsdiensten, die meenden dat premier Mark Rutte werd bedreigd door de Mocro-maffia. Evenzo wordt de Nederlandse kroonprinses Catharina-Amalia beschermd door verhoogde beveiliging na bedreigingen met betrekking tot ontvoering in verband met de groep.
De Mocro-maffia gedijt in Nederland mede doordat ongeorganiseerde overheden te maken hebben met georganiseerde misdaad, zegt Hans Werdmölder, auteur van Nederland Narcostaat .
“In korte tijd is de Mocro-maffia uitgegroeid tot een belangrijke mensenhandelgroep in Europa. De banden met georganiseerde criminele groepen in Marokko en Latijns-Amerika maken het tot een aanhoudende en groeiende bedreiging voor Europa, Noord-Afrikaanse staten en hun bevolking”, waarschuwde het ISS Africa-rapport.
En om te waarschuwen: “Operaties zoals die leidde tot de arrestatie van 49 leden van georganiseerde criminele groepen in november 2022 en de erfgoedaanpak van de Europese Unie en de Noord-Afrikaanse autoriteiten moeten worden geïntensiveerd. Zonder dit zal de Mocro Maffia een open manier hebben om haar verkeersnetwerk tussen de twee continenten uit te breiden”.
Auf marokkanischen Flughäfen wird das befristete Dokument « Autorización de regreso », das die spanischen Behörden marokkanischen Studenten in Spanien bis zur Verlängerung ihrer Aufenthaltsgenehmigung ausstellen, nicht immer anerkannt.
In einigen Fällen wird das Dokument sogar von der Flughafenpolizei widerrufen, insbesondere weil es nur einmal verwendet werden kann oder weil nur eine Aufenthaltsgenehmigung Zugang zum Hoheitsgebiet gewährt, berichtet Al Ahdath Al Maghribia.
Diese Situation hat viele marokkanische Studenten monatelang daran gehindert, ihre Familien in Marokko zu besuchen. Viele befürchten auch, dass sie während der bevorstehenden Osterferien, die mit dem Ramadan zusammenfallen, nicht in das Königreich einreisen dürfen. Die Situation stößt bei den Studenten auf Unverständnis, da die « Autorización de regreso », die drei Monate gültig ist, den gleichen rechtlichen Wert wie eine Aufenthaltsgenehmigung hat und die Ein- und Ausreise erleichtern soll.
Tags : Europees Parlement, corruptie, Antonio Panzeri, Eva Kaili, Francesco Giorgi, Marokko, DGED, Marokkaanse geheime dienst, Mohamed Bellahrach,
Schandaal in het Europees Parlement: waarom werden vriendschapsgroepen afgeschaft?
Door Benoît Collombat, onderzoekseenheid van Radio France, Pauline Hofmann, Le Soir
Het corruptieschandaal dat het Europees Parlement op zijn kop zette, heeft de dubbelzinnige rol van vriendschapsgroepen duidelijk gemaakt. Met de Belgische krant Le soir onderzocht de onderzoekseenheid van Radio France de acties van een van hen.
Een van de eerste concrete effecten van Qatar-Marokkogate was de afschaffing van vriendschapsgroepen binnen het Europees Parlement . MEP (socialist doorgegeven aan La République en Marche) van 2009 tot 2019, Gilles Pargneaux was voorzitter van de vriendschapsgroep EU-Marokko tijdens zijn twee termijnen. Zijn naam dook weer op in de pers , aan de zijlijn van dit corruptieschandaal. » Hij schaamde zich niet om zich voor te doen als persoonlijk adviseur van Zijne Majesteit de Koning « , bevestigt de voormalige Portugese afgevaardigde Ana Gomès die met hem omging binnen de socialistische fractie. » Hij was bijna ambassadeur – zonder titel – van Marokko, en daar was hij erg trots op « , bevestigt een gekozen Franse socialist.
» Ik heb mezelf nooit voorgesteld als de adviseur van Zijne Majesteit « , antwoordt Gilles Pargneaux, die zich voor het eerst sinds het uitbreken van de affaire publiekelijk uitspreekt. » Ik heb Zijne Majesteit Koning Mohamed VI nog nooit gezien. Ik heb hem nooit persoonlijk ontmoet. Ik heb de belangen van Marokko niet verdedigd. Ik was de voorzitter van de vriendschapsgroep Europese Unie – Marokko… die geen vijandige groep was .”
Banden met een Marokkaanse lobbyist
Wanneer we hem ontmoeten in een weelderig hotel in Lille, steekt de man de persoonlijke band die hem met Marokko verenigt niet onder stoelen of banken: getrouwd met een Frans-Marokkaan, ontving hij in februari 2013 het equivalent van het Marokkaanse Legioen van Eer “ op de hoge instructie van Zijne Majesteit Mohammed VI ”. » Marokko moet meer aanwezig zijn » in het Europees Parlement, legde hij destijds uit . Uit gelekte Marokkaanse diplomatieke documenten blijkt dat de Marokkaanse autoriteiten zijn optreden en zijn standpunten waardeerden. “ Ik ben heel blij , antwoordt Gilles Pargneaux.Dit betekent dat we in de ogen van de Marokkanen het werk van een facilitator deden, wat hen efficiënt leek. Deze rol werd ook benadrukt door vertegenwoordigers van de Europese Unie (EU) .”
Gilles Pargneaux et Kaoutar Fal in het EP
In 2017 nam Gilles Pargneaux ook deel aan een debat in het Europees Parlement, in aanwezigheid van Kaoutar Fall, de algemeen directeur van een Marokkaans lobbybureau dat zeven maanden later werd uitgezet door de Belgische autoriteiten die haar beschouwen als “ actief betrokken bij inlichtingenactiviteiten voor het voordeel van Marokko ”. “ Ik werd in goed vertrouwen opgenomen ”, legt Gilles Pargneaux uit, “ Ze had me gevraagd haar te sponsoren. Ik heb contact opgenomen met de ambassadeur van het Koninkrijk Marokko bij de Europese instellingen. Hij vertelde me dat er geen probleem met haar was en dat hij zelf aan haar conferentie zou deelnemen .
#image_title
Een stichting en een lobbybedrijf op hetzelfde adres
In 2018 richtte Gilles Pargneaux de Euromeda Foundation op, met de Marokkaan Mohamed Cheikh Biadillah (verkozen in het Huis van Raadsleden in Marokko en voorzitter van de parlementaire vriendschapsgroep Marokko-Europese Unie) en de Fransman Alain Berger van het lobbybedrijf Hill & Knowlton. “ We werden in augustus 2018 bij koninklijk besluit erkend als zijnde van openbaar nut en organiseerden dat jaar gewoon twee bijeenkomsten in het kader van de Marokkaanse denktank Beleidscentrum voor het Nieuwe Zuiden ”, legt Gilles Pargneaux uit. “ Ik heb een administratieve fout gemaakt door het hoofdkantoor van Euromeda op hetzelfde adres te zetten als Hill & Knowlton » , legt Alain Berger uit. » Ik veranderde het na drie maanden. We zeiden tegen onszelf dat er behoefte was aan een stichting om de relatie tussen Afrika en Europa te verbeteren met een bepaalde Marokkaanse spil. Het doel van deze stichting was niet om de Europese politiek te beïnvloeden, maar om hulpprojecten in Afrika te vinden met trainingsprogramma’s, twinning, uitwisseling van materialen en het opleiden van vrouwelijke imams. ”
Voor de in Brussel gevestigde ngo Western Sahara Resource Watch (WSRW) daarentegen is Euromeda vergelijkbaar met een lobbystructuur ten gunste van Marokko . » Het concept werd gesteund door een aantal Marokkaanse persoonlijkheden « , antwoordt Alain Berger. » Maar het werd nooit aangemoedigd door de Marokkaanse regering . » » Het had niets te maken met de wens Marokko’s lobbyisten te zijn « , bevestigt ook Gilles Pargneaux, die aangeeft dat » de Stichting sinds 2019 in de wacht is gezet » wegens gebrek aan financiële partnerschappen.
Eind 2018 werd de Stichting opgeschrikt door het gedwongen aftreden van het Franse Europarlementslid Patricia Lalonde , auteur van een rapport over het handelsakkoord tussen de EU en Marokko. Ze kreeg kritiek vanwege haar werk dat als bevooroordeeld ten gunste van Rabat werd beschouwd, nadat ze in september 2018 met twee andere EP-leden naar Marokko en de Westelijke Sahara was gereisd. “ Het programma van deze missie was nogal dubieus” , getuigt het ter plaatse aanwezige Finse EP-lid Heidi Hautala.Marokko wilde duidelijk laten zien dat de lokale bevolking veel baat heeft bij handelsovereenkomsten met de Europese Unie. We werden getrakteerd op een totaal eenzijdige voorstelling van zaken. Er was absoluut geen sprake van in ons programma om de onafhankelijke mensenrechtenorganisaties te ontmoeten die het Sahrawi-volk vertegenwoordigen. Toen ik er een paar wilde ontmoeten, blokkeerde de Marokkaanse politie dat .”
Maar bovenal zal de pers onthullen dat Patricia Lalonde als lid van het Europees Parlement deel uitmaakte van de raad van bestuur van Euromeda. » Ik wist toen niet dat ze met een delegatie van afgevaardigden naar de Sahara was vertrokken « , legt Gilles Pargneaux uit, waarbij hij aangeeft dat de ethische commissie van het Europees Parlement heeft geconcludeerd dat er geen schending van de gedragscode was. “ Haar rapport was goed, maar onder druk van leden van de Sahrawi-intergroep nam ze ontslag. Als voorzitter van de stichting was ik het slachtoffer van een kliek ”, klaagt het Renaissance-Europarlementariër.
Diplomatie van La Mamounia
Uitstapjes naar luxe hotels
Afgezien van het geval van Patricia Lalonde, is het voormalige Portugese socialistische EP-lid Ana Gomès van mening dat bepaalde reizen in die tijd ook problematisch waren. » Het leek duidelijk dat ze niet betaald werden door het Parlement « , zei Ana Gomès. » Dit waren reizen die bij Marokko pasten en waarbij je naar fantastische hotels ging. Meerdere keren vroeg Gilles Pargneaux me waarom ik niet kwam.
“ Ik heb mevrouw Gomès nooit voorgesteld om deel uit te maken van een vriendschapsgroepsreis. En ik heb de regels van het Europees Parlement altijd gerespecteerd ”, antwoordt Gilles Pargneaux die zegt het oud-Europarlementariër aan te willen klagen. “ De reizen werden betaald uit onze vergoedingen en openbaar gemaakt. Dit waren professionele en politieke reizen. Geen persoonlijke reizen .” Hij voegt eraan toe: “ Natuurlijk werden we welkom geheten door de Marokkaanse autoriteiten voor huisvesting. Maar we zaten niet in vijfsterrenhotels . »
Deze kwestie van de financiering van de reizen van de leden van het Europees Parlement blijft onopgelost in het Parlement, aangezien reizen die door derden worden gefinancierd altijd zijn toegestaan… Op voorwaarde dat ze worden aangegeven. Parlementsvoorzitter Roberta Metsola, zelf vastgepind voor een niet-aangegeven reis naar Israël , stelt nog niet voor om het systeem fundamenteel te veranderen, nadat ze ‘ een aanval op de Europese democratie ‘ aan de kaak stelde toen het schandaal aan het licht kwam van corruptie rond haar vice-president, Eva Kaili. Wat betreft alle geschenken die de Marokkaanse autoriteiten hebben ontvangen, verzekert Gilles Pargneaux dat hij in totaal vier of vijf beleefdheidsgeschenken heeft ontvangen, minder dan 150 euro.”, wat de wettelijke limiet is die door het Europees Parlement is vastgesteld.
Het voormalige EP-lid werkt nu voor een adviesbureau in Frankrijk (P&B Partners) en als senior adviseur bij Hill & Knowlton, dat naar eigen zeggen twee keer voor Marokko werkte ‘in 2011 en 2016 ‘ . “ Het is misschien een blijk van erkenning van mijn professionele activiteit ”, merkt het voormalige Europarlementariër op. “ De context van onze missie was om het desastreuze imago van Marokko, na de aanslagen, te herstellen bij de Europese en Belgische instellingen. Ons contract werd gesloten met de Marokkaanse ambassadeur bij de EU. Toen besloten de Marokkaanse autoriteiten om met een ander bureau samen te werken ”, legt een bron binnen Hill & Knowlton uit.
Tags : Europees Parlement, corruptie, Antonio Panzeri, Eva Kaili, Francesco Giorgi, Marokko, DGED, Marokkaanse geheime diensten, Mohamed Bellahrach, Verdenkingen van corruptie in het Europees Parlement: achter Qatar, Marokko
Door Benoît Collombat, onderzoekseenheid van Radio France, Pauline Hofmann, Le Soir
Zijn Qatar en Marokko erin geslaagd om de welwillendheid van verschillende Europese parlementariërs te kopen? De onderzoekseenheid van Radio France en de Belgische krant Le Soir onthullen achter de schermen van dit schandaal dat de Europese democratie aan het wankelen is.
Panzeri en familie
« Alles is goed gegaan. We werden doorgegeven als VIP’s!”
« Heb je de dozen gezien? »
“Ja, we hebben ze gezien. Hij stopte wat producten in de zakken voordat hij vertrok.”
Op 4 juni 2022 verloren Belgische inlichtingenagenten geen kruimel van het zeer gecodeerde gesprek dat ze onderschepten tussen het voormalige Italiaanse socialistische Europarlementariër Pier Antonio Panzeri en zijn vrouw die op weg was naar Marokko. Ze heeft daar net Abderrahim Atmoun ontmoet, nu de ambassadeur van Marokko in Polen. En voor de onderzoekers zouden de « producten » die door de Panzeri-vrouw werden genoemd, geld zijn dat door de Marokkaanse diplomaat werd gegeven. Later vinden ze 600.000 euro in contanten in de Brusselse woning van Pier Antonio Panzeri en 17.000 euro in zijn woning in Italië. “Het namens Marokko verdiende geld wordt vrijwel zeker overgemaakt door geldenveloppen die door [Abderrahim, ndlr] Atmoun zijn verzonden” , schrijven de Belgische geheime diensten in een nota.
« De heer Atmoun bracht van tijd tot tijd geld terug, maar niet op regelmatige basis « , verklaarde een voormalige medewerker van Pier Antonio Panzeri, Francesco Giorgi, in december 2022. « De heer Atmoun kwam naar Brussel of we gingen naar zijn huis, naar zijn appartement in Parijs. Toen we op zoek gingen naar geld, zeiden we dat we op zoek gingen naar stropdassen of pakken” , verduidelijkt Francesco Giorgi.
Volgens de Marocleaks, is Bellahrach een lid van de DGED leiding
Marokkaanse contraspionage verdacht
De Belgische veiligheidsdiensten werden in 2021 gealarmeerd door vijf Europese inlichtingendiensten. Sindsdien verdenken ze voormalig EP-lid Pier Antonio Panzeri ervan de spil te zijn van een enorm netwerk van inmenging en corruptie binnen de Europese instellingen. In juli 2022 bezorgen ze het resultaat van hun onderzoek aan de Belgische federale procureur. Deze laatste opent een onderzoek naar corruptie en witwassen in een georganiseerde bende die hij toevertrouwt aan rechter Michel Claise.
Volgens de Belgische inlichtingendiensten “bestaat er binnen de Europese instellingen een netwerk van een lobbyist, verschillende Europese parlementariërs en parlementaire medewerkers [die] clandestien werken om de beslissingen van de instellingen van de Europese Unie ten gunste van Marokko op de aan de ene kant en Qatar aan de andere kant.” Dit schrijven ze in een vrijgegeven notitie. Ze specificeren: « Aanzienlijke bedragen (enkele miljoenen euro’s) worden clandestien contant betaald door Marokko en Qatar. »
In het hart van dit netwerk zou « een team van drie Italianen » bijzonder actief zijn geweest. Het bestaat in de eerste plaats uit Pier Antonio Panzeri. Deze sleutelfiguur in het Europees Parlement was voorzitter van de delegatie voor de betrekkingen met de Maghreb-landen en van de subcommissie mensenrechten. Hij was ook medevoorzitter van de gezamenlijke parlementaire commissie Marokko-Europese Unie. In deze kleine groep vinden we ook het Italiaanse EP-lid Andrea Cozzolino en parlementair attaché Francesco Giorgi (compagnon van de Griekse ondervoorzitter van het parlement Eva Kaili), die achtereenvolgens voor de een en de ander werkten.
“Dit team wordt geleid door een officier van de DGED [Marokkaanse contraspionage] gevestigd in Rabat, Mohammed B., schat de Belgische inlichtingendienst. Bekend (…) sinds 2008 vanwege inmengingsactiviteiten in België, was hij ook actief in Frankrijk, waar hij wordt vervolgd voor corruptie van overheidsfunctionarissen vanwege de aanwerving van een grenspolitiefunctionaris. Zoals de krant Liberation in 2017 onthulde , werd Mohammed B. er inderdaad van verdacht een Franse politieman te hebben omgekocht (met geld en reizen) om de identiteit te achterhalen van mensen die “op dossier S” stonden voor rekening van Marokko.
Een infiltratie van parlementaire procedures?
Maar daar zou hij niet zijn gestopt. “Mohammed B verkreeg ook informatie over de reizen naar Frankrijk door Algerijnse ministers, aangezien Algerije de buurmacht en rivaal van Rabat is”, legt journalist Pierre Alonso, co-auteur van het onderzoek voor Liberation, uit. Ook kon hij dankzij zijn mol binnen de politie ontdekken wat de Franse diensten van hem wisten. We staan dichter bij een spionageoperatie gericht op Frankrijk dan bij een actie tegen het terrorisme.”
Vijf jaar later zou dezelfde Marokkaanse agent zich dus in het middelpunt van de verdenkingen van inmenging tegen de Europese instellingen bevinden. Voor de Belgische onderzoekers staat “de samenwerking tussen Cozzolino, Panzeri en Giorgi met de Marokkaanse inlichtingendiensten buiten kijf. Ze nemen allemaal hun bestellingen meestal van Atmoun op. Ze staan ook in direct contact met (…) de directeur-generaal van de DGED [Marokkaanse inlichtingendienst, noot van de redactie]. (…) Het team (…) opereert met een discretie die verder gaat dan louter voorzichtigheid, vermijdt te openlijk pro-Marokkaans over te komen in het Europees Parlement, gecodeerde taal te gebruiken en contant geld in hun appartement te verstoppen.” Nog steeds volgens de Belgische inlichtingendienst werd de overeenkomst met de DGED in 2019 formeel gesloten.
De onderzoekers stellen zich ook vragen over een mogelijke infiltratie van parlementaire werken die Marokko waarschijnlijk zullen interesseren, met name die met betrekking tot het gebruik van de Pegasus-software. “We hebben opgemerkt dat [Andrea] Cozzolino zou zijn benoemd tot lid van de speciale parlementaire commissie voor het Pegasus-programma in januari 2022 en [Eva] Kaili tot het vice-presidentschap na de steun van Pier Antonio Panzeri, nota van de Belgische politie op 20 juli. 2022 (…) Meneer Panzeri wordt ervan verdacht namens Marokko te werken, deze benoemingen lijken verdacht.”
Marokko heeft altijd stellig ontkend ook maar de minste band te hebben met dit corruptieschandaal rond het Europees Parlement. Gecontacteerd, de Franse advocaat in Marokko en de Marokkaanse ambassadeur in Brussel reageerden niet op onze verzoeken.
Westelijke Sahara, een cruciale kwestie
Waarom zou zo’n netwerk met de Europese instellingen zijn opgezet door de Marokkaanse diensten?
“De Europese Unie is een entiteit die van vitaal belang is voor Marokko, analyseert de Belgische inlichtingendienst. Zij is zijn eerste zakenpartner. De oorsprong van de overgrote meerderheid van zijn buitenlandse investeringen en het herbergt het grootste deel van de Marokkaanse diaspora. De ontwikkeling van het koninkrijk, zijn energiezekerheid en zijn geopolitieke ambities (voornamelijk de erkenning van de ‘Marokkanen’ van de in 1975 geannexeerde Westelijke Sahara) hangen, althans gedeeltelijk, af van de welwillendheid van de Europese Unie.
Sinds 2008 heeft Marokko een speciaal statuut binnen de Europese instellingen waardoor het kan profiteren van een hele reeks voordelen zonder zich noodzakelijkerwijs aan zijn instellingen te houden. In dit verband is de kwestie van de Westelijke Sahara, rijk aan fosfaat en visrijk water, een essentiële zorg. Deze voormalige Spaanse kolonie geannexeerd door Marokko, die door de Verenigde Naties als « niet-autonoom » wordt beschouwd , wordt opgeëist door het Polisario-front, gesteund door Algerije.
“Het doel van Marokkanen is ervoor te zorgen dat we nooit over de Westelijke Sahara praten, meent de voormalige secretaris-generaal van de ngo OXFAM-België en de voormalige Belgische socialistische senator Pierre Galand, voorstander van de onafhankelijkheid van de Westelijke Sahara. Ze willen het idee opleggen dat de Westelijke Sahara Marokkaans is, punt uit. Hij zegt dat tijdens een lunch in de jaren negentig een Marokkaanse journalist met wie hij sympathiseerde, zou hebben geprobeerd zijn stilzwijgen te kopen. “Hij zei tegen mij: ‘Je blijft bij je overtuigingen. Maar als u ermee instemt niet meer over de Sahara te praten, vertel ons dan hoeveel de Algerijnen u geven en wij betalen u het dubbele.’ Ik zei hem dat hij hier onmiddellijk weg moest gaan! En sindsdien heb ik hem nooit meer gezien in Brussel” , zegt de ex-senator.
Meer recent had het voormalige Franse ecoloog-parlementslid José Bové de Marokkaanse minister van Landbouw , nu premier, er ook van beschuldigd hem in de jaren 2000 te hebben geprobeerd te corrumperen over een vrijhandelsovereenkomst. Een beschuldiging die hem in december 2022 een aanklacht wegens smaad opleverde.
Voor de Belgische inlichtingendiensten zijn de akkoorden rond visserij en landbouw cruciaal voor Rabat. “Aangezien economische belangen zich vermengen met politieke belangen, probeert Marokko systematisch de Westelijke Sahara in deze overeenkomsten op te nemen om een de facto erkenning van zijn bezetting te kunnen aantonen, constateren de Belgische diensten. Het verkrijgen van steun binnen het Europese apparaat is daarom van levensbelang voor Marokko, dat dit doet via open (publieksdiplomatie) en clandestiene middelen. Antonio Panzeri, die vermoedelijk al sinds 2014 actief is voor Marokkozou het volgens de Belgische onderzoekers dus goed begrepen hebben. Een Frans lid van de Vereniging van Vrienden van het Volk van de Westelijke Sahara die discreet wil blijven, herinnert zich de opmerkingen van Antonio Panzeri destijds. Tijdens een ontmoeting in 2015 met een Italiaanse activist van de vereniging, toen vergezeld van een jonge Sahrawi, “legde hij haar uit dat handel met Marokko iets belangrijks was, en dat Sahrawi profiteerden van Marokkaanse acties. Hij feliciteerde de jonge Sahrawi met haar strijd [voor onafhankelijkheid], terwijl hij haar adviseerde die op te geven”.
Volgens een gelekt van officiële Marokkaanse documenten lijkt Antonio Panzeri al in 2011 te zijn opgemerkt door de Marokkaanse ambassadeur bij de Europese Unie in Brussel. Hij beschouwt hem dan als « een geloofwaardige gesprekspartner » die blijk geeft van « constructieve dubbelzinnigheid ». Voor het voormalige Portugese socialistische parlementslid Ana Gomes, die lange tijd naast hem werkte in het Europees Parlement, was “Antonio Panzeri slim en intelligent. Hij verborg zijn spel. Ik zag hem vele initiatieven en resoluties over mensenrechten in Marokko torpederen met behulp van allerlei argumenten, kansen en efficiëntie ».
Illegale afspraken
Een brief van de Marokkaanse ambassadeur bij de Europese Unie uit 2013 geeft aan dat Antonio Panzeri ook zou zijn uitgenodigd om « Italiaanse afgevaardigden bewust te maken van een positieve stemming over de visserijovereenkomsten » . Maar deze handelsovereenkomsten tussen de Europese Unie en Marokko, inclusief de Westelijke Sahara, zullen stuiten op de uitspraken van het Hof van Justitie van de Europese Unie. Ze beschouwt ze als illegaal omdat ze geen rekening houden met de wil van het Saharaanse volk. “Toen besefte Marokko dat traditioneel, officieel lobbyen via adviseurs niet langer voldoende was ”, zegt Mahjoub Mleiha, hoofd internationale betrekkingen bij het in Brussel gevestigde Collectief van Sahrawi Mensenrechtenverdedigers (Codesa).
Ondanks het standpunt van het Hof van Justitie van de EU besluiten het Parlement en de Europese Commissie in januari 2019 toch om de Westelijke Sahara op te nemen in hun handelsovereenkomst . Het hoofd van de Europese diplomatie Federica Mogherini verwelkomde vervolgens een » nieuwe fase in het strategisch partnerschap » tussen de Europese Unie en Marokko, terwijl de Franse commissaris voor Europese Zaken, Pierre Moscovici, in een tweet een overeenkomst verwelkomde die « een einde maakt aan een juridische onzekerheid die schadelijk is voor iedereen, in het bijzonder voor de bedrijven en inwoners van de Westelijke Sahara ”.
“De Europese Commissie en de lidstaten hebben zich in zekere zin tegen de uitspraken van het Hof van Justitie van de Europese Unie verzet, fulmineert het Finse groene EP-lid Heidi Hautala, vicevoorzitter van het Europees Parlement. De manier waarop deze deal tot stand kwam, was volkomen bevooroordeeld en misleidend.”
Voor Pierre Moscovici, nu voorzitter van de Rekenkamer: “Er was geen Marokkaanse inmenging, ook al verdedigden de Marokkanen duidelijk hun belangen… Deze oplossing was de juiste omdat ze het mogelijk maakte om banen te creëren in een gebied dat bijzonder verstoken was van hen. » En toch zal het Hof van Justitie van de Europese Unie in september 2021 deze overeenkomsten opnieuw ongeldig verklaren . De Raad van de EU en de Europese Commissie zijn in beroep gegaan .
Wanneer socialisten extreemrechts steunen
Naast de handelsovereenkomsten die met Marokko werden gesloten, stellen Belgische onderzoekers zich ook vragen over de nominatie van bepaalde kandidaten voor de Sacharovprijs 2021 , de Europese tegenhanger van de Nobelprijs voor de vrede, die dat jaar werd toegekend aan de tegenstander, de Rus Alexei Navalny. Verrassend genoeg steunden de Europese socialisten bij de uiteindelijke selectie van de Sacharovprijs liever de kandidatuur van extreemrechts (ex-Boliviaanse president Jeanine Añez, gevangengezet vanwege haar betrokkenheid bij de staatsgreep die haar voorganger Evo Morales ten val bracht). Geconfronteerd met deze kandidatuur, die wordt gesponsord door de groep van de Groenen en Links: Sultana Khaya, een Sahrawi-activiste die 18 maanden huisarrest heeft en die de Marokkaanse politie ervan beschuldigt haar te hebben verkracht.
« De voormalige Kroatische socialistische minister, EP-lid Tonino Picula, stuurde een ‘dringende’ e-mail naar alle socialistische EP-leden met het verzoek de extreemrechtse kandidaat te steunen », zegt de Spaanse journalist Ignacio Cembrero- specialist uit Marokko die de aflevering onthulde. “Hij legt uit dat het geen persoonlijk initiatief is en dat hij spreekt namens de Portugese vicevoorzitter van de socialistische fractie in het Europees Parlement”, vervolgt de journalist. Deze aflevering illustreert hoezeer Marokko altijd het verwende kind van het Europees Parlement is geweest.”
« We raken Qatar niet aan! »
Naast de vermeende actie van Antonio Panzeri ten gunste van Marokko, documenteerden de Belgische onderzoekers minutieus enkele van zijn tussenkomsten ten gunste van Qatar. “De doelstellingen van Qatar zijn anders dan die van Marokko, analyseert de Belgische inlichtingendienst. Waar laatstgenoemde invloed probeert te krijgen binnen het Europese apparaat om beslissingen in zijn voordeel te beïnvloeden, probeert de Qatarese sponsor het imago van Qatar te verbeteren op het gebied van arbeidersrechten, meer niet. Dit beeld werd vooral aangetast door berichten over de misstanden op de bouwplaatsen van de stadions van het WK voetbal 2022.
Om dit te doen, beknibbelt Antonio Panzeri niet op de middelen. In het bijzonder zal hij de echte dirigent worden van de interventie van de Qatarese minister van Arbeid, Ali Bin Samikh Al Marri , op 14 november 2022, voor de subcommissie mensenrechten van het parlement , voorgezeten door een van zijn familieleden, Mary Arena .
“We hadden de hoorzitting met de minister voorbereid” , erkent Francesco Giorgi op de notulen. Meneer Panzeri heeft het geschreven. Hij benadrukte de hervormingen die Qatar heeft doorgevoerd en zette vraagtekens bij het feit dat hij hem aanviel terwijl het het enige Golfland was dat enige openheid toonde. Maar daar blijft het niet bij. “De heer Panzeri dacht dat het nuttig zou kunnen zijn als vragen van tevoren konden worden voorbereid”, vult Francesco Giorgi aan. Want het deel gewijd aan vragen en antwoorden in het debat is het moeilijkst.” Met andere woorden: bepaalde vragen die in het openbaar aan de minister werden gesteld, lijken te zijn geleid door Antonio Panzeri.
De rechercheurs zijn ook geïnteresseerd in de Belgische gedeputeerde, Marc Tarabella. Toen hij die dag voor zijn collega’s sprak, tegenover de minister van Qatar, zei hij: « Ik heb [veel collega’s] niet gehoord toen [het WK] werd toegekend aan Rusland, dat de Donbass al was binnengevallen in 2014 en 2018. Er waren niet al deze debatten toen we de Olympische Winterspelen toeschreven aan Sotsji of Peking [Beijing]. Ik heb de indruk dat velen zich richten op een beeld van 10 jaar geleden, alsof er in Qatar geen evolutie heeft plaatsgevonden. Uit telefoontap zal later blijken dat het Antonio Panzeri was die Marc Tarabella heeft gevraagd om deze interventie te doen.
Eenmaal gearresteerd, zal Antonio Panzeri Marc Tarabella ervan beschuldigen tussen 2019 en 2022 tussen de 120.000 en 140.000 euro te hebben ontvangen, wat laatstgenoemde resoluut ontkent. Volgens het Franse Insoumise Europarlementslid Manon Aubry, die het lobbyen van Qatar in het parlement aan de kaak stelde voordat het schandaal uitbrak , was Marc Tarabella een van de parlementsleden die haar vertelde: « ‘Waarom ben je geobsedeerd door deze vraag? Qatar heeft enorme vooruitgang geboekt op het gebied van mensenrechten.’ Er was een duidelijke weerstand die bijna epidermaal was. We raken Qatar niet aan!” , verzekert het EP-lid.
Geldzakken
Om te begrijpen hoe we daar terecht zijn gekomen, moeten we teruggaan naar oktober 2022, in een suite in het Steigenberger Wiltcher’s, een paleis in Brussel. De minister van Arbeid komt daar binnen met een Qatarese delegatie voordat hij wordt vergezeld door Antonio Panzeri en Francesco Giorgi. Door de videobewakingsbeelden van het hotel te analyseren, trekt een detail de aandacht van de rechercheurs. Als ze de suite verlaten, ‘lijkt de tas die Antonio Panzeri bij zich heeft dikker dan toen hij aankwam. “De Belgische politie twijfelt niet aan de inhoud ervan: contant geld. “Wat Marokko betreft, Panzeri en Giorgi verdelen het werk en de vergoeding 50-50” , merkt de Belgische inlichtingendienst op. Gevraagd naar de notulen in december 2022, legt Francesco Giorgi uit hoe hij aan het geld kwam. “Ik werd in contact gebracht met iemand in Turkije. Ze gaf me een telefoonnummer dat ik in België moest bellen om het geld te ontvangen. Het was elke keer een ander persoon. Ik heb het nummer altijd gewist om geen sporen achter te laten. Dit gebeurde maximaal twee of drie keer per jaar.”
“Panzeri en Giorgi werken sinds 2018 voor Qatar, geloven de onderzoekers, aan een werkwijze die vergelijkbaar is met die voor Marokko. Het is een werk van inmenging, waarbij legitieme lobbyisten en persartikelen betrokken zijn, maar ook de coöptatie van leden van het Europees Parlement, assistenten en functionarissen van de Europese Dienst voor extern optreden (EDEO) en binnen de Europese en wereldwijde vakbondsconfederaties om positieve berichten over Qatar te krijgen en proberen goed geïnformeerde mensen in de juiste parlementaire commissies te plaatsen.”
In 2022 zou Antonio Panzeri 50.000 euro hebben gegeven aan de nieuwe algemeen secretaris van het Internationaal Verbond van Vakverenigingen, Luca Visentini, aangeklaagd en vervolgens onder voorwaarden vrijgelaten . Qatar heeft in deze zaak altijd elke vorm van corruptie ontkend.
Een vreemde NGO
Voor Belgische onderzoekers hadden sommige goedkope ngo’s kunnen dienen als kanalen om door Qatar betaald geld te innen. Aan het einde van zijn mandaat als lid van het Europees Parlement, in 2019, richtte Antonio Panzeri inderdaad een vereniging op voor de verdediging van de mensenrechten, genaamd Fight Impunity . Een organisatie die niet is ingeschreven in het transparantieregister en waarvan de activiteit dubieus is.
Ze trok de aandacht van de voorzitter van de Internationale Federatie van Journalisten, Dominique Pradalié, tijdens een symposium gewijd aan mediavrijheid en de bescherming van journalisten in december 2022, in samenwerking met UNESCO, de onderzoeksdienst van het Europees Parlement en het Jean Monnethuis . “Panzeri en de andere sprekers wisten absoluut niets van het onderwerp, herinnert Dominique Pradalié zich.Ik vond het steeds vreemder. ‘s Avonds stond er een officieel diner op het programma in een Parijse restaurant. Ik had het menu gekregen: zalm gravlax, krokante groenten, jus van parelkalf, citroenroom, krokante chocolade… Ik heb het afgeslagen. We begrepen echt niet wat we daar deden. Daarentegen kreeg ik drie vergoedingsformulieren: dat werkte!”
Op basis van zijn contacten binnen de Europese instellingen was Antonio Panzeri erin geslaagd verschillende persoonlijkheden te overtuigen om in het erecomité van zijn ngo te verschijnen . Onder hen: de voormalige Italiaanse eurocommissaris Emma Bonino, de Congolese Nobelprijswinnaar voor de vrede Denis Mukwege, de voormalige hoge vertegenwoordiger van de EU voor buitenlandse zaken Federica Mogherini, maar ook de voormalige Franse premier Bernard Cazeneuve.
Gecontacteerd, legt de laatste uit dat hij drie jaar geleden werd benaderd door de entourage van Antonio Panzeri. “Ik heb ze nog nooit ontmoet en heb aan geen enkel colloquium deelgenomen. Ze gebruikten mijn naam en die van geëngageerde en volkomen eerbare mensen om een onaanvaardbare zaak uit te voeren: dit heet vertrouwensbreuk” , hekelt Bernard Cazeneuve vandaag die zegt een klacht in te willen dienen. De voormalige Griekse eurocommissaris Dimítris Avramópoulos geeft op zijn beurt toe geld te hebben ontvangen (60.000 euro voor een jaar) om Fight Impunity te promoten. Na het verkrijgen van een berouwvolle status bij de Belgische justitie in ruil voor een mildere straf, begon Antonio Panzeri de onderzoekers in vertrouwen te nemen.
Hij beweert in totaal zeker 2,6 miljoen euro in contanten te hebben ontvangen, voornamelijk uit Qatar. Naast geschenken en reizen zou Marokko hem (en Francesco Giorgi) minstens 180.000 euro hebben betaald terwijl een derde land, Mauritanië, hen minstens 200.000 euro in contanten zou hebben gegeven. Onder huisarrest in Italië in afwachting van uitlevering aan België, ontkent Italiaans parlementslid Andrea Cozzolino elke corruptie. De advocaat van de Belgische gedeputeerde Marc Tarabella bevestigt dat deze nooit geld of geschenken heeft ontvangen om zijn mening te gelde te maken.
Volgens algemeen goed geïnformeerde diplomatieke bronnen zou de Afrikaanse tournee van de Franse president de gelegenheid zijn geweest voor deze laatste om de ultieme klap in het gezicht te geven aan de Marokkaanse vorst, Mohamed VI, om deze laatste terug te zetten op de kleine plaats die nooit had mogen stoppen. de zijne te zijn. We vernemen dat Macron tijdens zijn bezoek aan Gabon, waar Mohamed VI al enkele dagen verblijft, ogenschijnlijk heeft geweigerd de Marokkaanse koning een audiëntie te verlenen. Deze weigering vertaalt zich in een rechtstreekse veroordeling van het officiële Frankrijk ten aanzien van het maffiagedrag van de Makhzen.
Het is aan Parijs om dit Marokko-gate schandaal, waarbij bijna honderd corrupte parlementsleden gebruik maken van luxe verblijven, krachtig aan de kaak te stellen,
Het bewijs hiervan is dat het een goede kwart eeuw en het uitbreken van Marokko-gate duurde voordat het EP eindelijk besloot Rabat te veroordelen voor zijn schendingen van de mensenrechten en de persvrijheid. Geen woord daarentegen over de bezetting van de Westelijke Sahara en de plundering van zijn immense natuurlijke rijkdommen.
Abderrahim Atmoun, die de post van Marokkaanse ambassadeur in Polen bekleedt, is door de voormalige Franse president Nicolas Sarkozy al onderscheiden met het Legioen van Eer. Hij slaagde er bovendien in, en dankzij zijn lobbywerk in alle richtingen, om zijn zoon nakomelingen bij de zeshoekige media « France 24 » te plaatsen, zo konden we ook exclusief vernemen. Deze « kostbare investering » doet ook denken aan dat andere schandaal van « Team-Gorges » en de affaire van de Marokkaanse « journalist » Rachid M’Barki, die werd ontslagen vanwege zijn draaibare reportages die hij « clandestien » uitzond op de TV-zender Bolloré op oneven uren van de nacht.
Vóór het uitbreken van deze reeks schandalen had Macron ook uitstekende redenen om Mohamed VI kwalijk te nemen. En met reden: de zaak van de Pegasus-spionagesoftware had uitgewezen dat zelfs de telefoon van de Franse president was besmet. Zozeer zelfs dat Macron niet één keer de moeite had genomen om Mohamed VI op audiëntie te ontvangen tijdens zijn zes maanden durend verblijf in Parijs.
Paradoxaal genoeg, als de Marokkaanse koning net dubbel vernederd is door Macron, is het Pedro Sanchez, president van de Spaanse regering, die het voor zijn rekening nam tijdens zijn recente reis naar Rabat, toen Mohamed VI de voorkeur gaf aan luxe en lust van zijn misdadig verblijf in Gabon. Hard, hard, deze zeer pijnlijke en verdiende afknapper!
Volgens Duitse aanklagers werkte de verdachte samen met de inlichtingendienst van Rabat en zou hij een Marokkaanse protestbeweging hebben bespioneerd.
Een Duitse rechter heeft maandag een Marokkaanse onderdaan in hechtenis genomen die verdacht wordt van het bespioneren van mede-Marokkanen die in Duitsland wonen en die deel uitmaken van een beweging die zich verzet tegen de autoriteiten van hun land .
De man, volgens de Duitse privacyregels alleen geïdentificeerd als Mohamed A., werd maandag gearresteerd in de westelijke stad Keulen, zei het Duitse federale parket in een verklaring. Ook zijn pand werd doorzocht.
Waarom is de man aangehouden? Het bureau zei dat hij « er sterk van wordt verdacht voor een Marokkaanse inlichtingendienst te hebben gewerkt » in de periode tussen half april 2021 en maart 2022.
« Hij deelde informatie over ten minste één persoon », aldus het kantoor.
De verdachte zou aanhangers van de HIRAK-beweging hebben bespioneerd.
HIRAK is een Marokkaanse protestbeweging die eind 2016 uitbrak in het noordelijke, verarmde Rifgebied, nadat een venter in een vuilniswagen werd doodgedrukt toen hij probeerde de vis die hij verkocht bij de politie terug te halen.
De leider van de beweging, Nasser Zefzafi, werd later gearresteerd en veroordeeld tot 20 jaar gevangenisstraf.
Strompelend door de straten van Parijs, in een vermeende staat van dronkenschap en vergezeld van meerdere vrienden, dit is hoe de Koning van Marokko, Mohamed VI, is vastgelegd door twee burgers die het op video hebben opgenomen. Verschillende Saharaanse media hebben deze video overgenomen en verspreid, waarbij ze de monarch ervan beschuldigen « dronken » te zijn.
« Bij God, het is Mohamed VI! » Zegt een van de mensen die het moment vastlegt. Op de video is te zien hoe een van de begeleiders van de vorst, die zich realiseert dat ze worden opgenomen, snel de camera afdekt en de video eindigt daar.
Onder de begeleiders van Mohammed VI lijken de broers Azatair, goede vrienden van de monarch, op te vallen. Abu Bakr Azaitar, een 34-jarige vechtsporter in de gemengde vechtsport, en zijn broers Ottman en Omar zijn trouwe begeleiders geworden van Mohamed VI op zijn reizen en avonden uit. De drie hebben de Duitse nationaliteit en zijn van Marokkaanse afkomst en zijn door hun nauwe banden met Mohamed VI in veel controverses verwikkeld geraakt. Een van hen is erin geslaagd naar Marokko te vliegen ondanks de sluiting van de grenzen die tijdens de maanden van de pandemie was afgekondigd.
De Marokkaanse media « Hepress » publiceerden in mei de achtergrond van een van de broers, Abu Azaitar, de eerste Marokkaan die voor de Ultimate Fighting Championship (UFC) tekende, en zijn lange criminele verleden, waaronder beroving, afpersing, drugshandel of mishandelingen. Ook in deze publicatie werd verwezen naar het luxe leventje van de Azaitar en werd kritiek geuit op de opzichtigheid waarmee zij hun leven op sociale netwerken hebben ingericht.
De vriendschap tussen de broers Azaitar en Mohamed VI begon in 2018, vlak na de discrete scheiding van de koning met prinses Laila Salma, toen de monarch hen ontving op een officiële receptie in Rabat.
Het is niet verwonderlijk dat Mohamed VI tijd doorbrengt in de Franse hoofdstad. Zijn reizen zijn frequent en zijn verblijven worden steeds langer. Vooral vanwege zijn broze gezondheid, waardoor hij regelmatig in Europese ziekenhuizen verblijft, waar hij verschillende keren is geopereerd.
De broers Azaitar met de Koning van Marokko, Mohamed VI
Instagram
En hij brengt steeds minder tijd door in zijn land. Afgelopen juli, voor de viering die zijn komst op de troon in 1999 herdenkt, keerde Mohamed VI terug naar Rabat, maar slechts voor een paar uur en keerde onmiddellijk terug naar Frankrijk.
Parijs is een stad die Mohamed VI lijkt te bevallen. In 2020 kocht hij een herenhuis in het zevende arrondissement van de Franse hoofdstad ter waarde van 80 miljoen euro.
Het is niet erg gebruikelijk om details van het privéleven van de Marokkaanse monarch te kennen. Weg van de camera’s gedurende enkele maanden, verscheen de vorst opnieuw in officiële beelden op 7 april om Pedro Sánchez, hoofd van de Spaanse regering, te ontvangen na het herstel van de Marokkaans-Spaanse betrekkingen.
