Étiquette : Mohamed Bellahrach

  • Visit to Tindouf of the President of the EP Maghreb Delegation

    Tags : European Parliament, corruption, Antonio Panzeri, Eva Kaili, Francesco Giorgi, Qatargate, Marocgate, Morocco, DGED, Mohamed Bellahrach, Yassine Mansouri,

    Antonio Panzeri has been elected by Morocco to defend its interests in the European Parliament since at least 2011. According to him, since 2009. This is what emerges from a confidential note between the Moroccan Ambassador to the EU and his minister. Morocco wanted to get its hands on the 200 million per year that the EU, in the wave of the Arab Spring, was willing to give to the Maghreb countries.

    Antonio Panzeri, a former MEP under arrest since more than 3 months on charges of being the head of a criminal association dedicated to international corruption, had been chosen by Morocco to defend its interests in the European Parliament at least since 2011. This is what emerges from a correspondence confidential between the Moroccan ambassador to the European Union and the foreign minister in Rabat. «Subject: visit to Tindouf by the president of the Maghreb Delegation of the European Parliament, Antonio Panzeri».

    Tindouf is the Algerian city where the government in exile of the Arab Democratic Republic of Sahrawi, also called Western Sahara, is based. Since 1976, it has claimed sovereignty over a portion of Morocco, denouncing human rights violations. The cause is promoted worldwide by the Polisario Front, an independence movement that also manages the refugee camps in Tindouf.

    Morocco must avoid convictions that would have serious economic consequences, since, in the wake of the Arab Spring, the EU has decided to financially reward the most « bold » North African countries in terms of human rights and democracy. A lot that for Morocco is worth almost 200 million a year, the richest financing among the countries of the region.

    In this context, Panzeri’s journey is strategic.



    Confidential documents reveal that he was devilishly prepared in cahoots with Morocco. A few days after his departure, on 27 October 2011, the ambassador « informs » the minister that « on the sidelines of the plenary session of the European Parliament we had an informal conversation with Mr. Antonio Panzeri’s adviser, brought to the attention of the authorities Moroccans of a message from the latter ».

    The message is reassuring: Morocco has nothing to fear, «the visit to Tindouf is essential to support the credibility of Mr. Panzeri to Algeria and Polisario, given that he has been accused of being pro-Morocco. It is not in Morocco’s interest that Mr. Panzeri is perceived as such. Mr. Panzeri did everything possible to avoid the date of November 6, the anniversary of the 1975 decolonization Green March, considered a turning point for the Polisario Front.

    « November 7 is a reasonable compromise in the sense that visiting the camps in the context of a visit to Algeria is symbolic and a better option (for Morocco) than an ad hoc visit to the camps. »



    According to what his emissary told the Moroccans, «Panzeri expects not to mention the autonomy with the Polisario, nor to make any declarations in this sense during the visit.

    He has indicated that he will be content to listen to his interlocutors.’ And he outlined the strategic vision on the Rabat-Brussels axis: «There is a strong demand in the European Parliament regarding the Sahara question, regularly raised by the MEPs and much exploited by the pro-Polisarios, who put strong pressure (on the Socialist and democratic). The best way to manage these pressures is to contain them and channel them through Mr. Panzeri, who knows how to be a credible interlocutor for all parties».

    After reporting the content of «Panzeri’s message» to the minister, the Moroccan diplomat analyzes it: «At first sight it is reassuring. The interested party is very aware of the sensitivity of his visit to the Tindouf camps, and is making a significant effort to justify it and not permanently compromise contacts with Morocco. He seems to take seriously the recommendation not to go east of the defense settlement and promises to keep our Mission informed on the evolution of his program at Tindouf.’

    The document places the visit «in the extension of the methodical work begun by Mr.

    Panzeri after the first months following his election as head of the Maghreb delegation. His contacts with Polisario and with the Algerian authorities, the trust he was able to build with Moroccan interlocutors and above all the « constructive ambiguity » of his attitudes towards both are manifestations of a long-term political agenda, carried out voluntarily, sometimes dangerously, but always with tact and mastery. It is difficult not to see in it even a subliminal demonstration of « capacity to disturb », as it demonstrates how the interested party can be a weighty ally or an adversary to be feared».

    Finally, the diplomat made a flattering judgment: «Seen from this angle, recent developments show a continuity rarely observed in other MEPs in Panzeri’s political line. In this logic, there is reason to think that, far from being a communication operation, the visit to Tindouf is a tactical goal in his personal agenda ». Before the visit, Panzeri will pass through Rabat. The diplomat recommended « organizing meetings for a person in charge who could brief him on the Sahara question in an appropriate way and, if necessary, advance the messages he will receive during the stops in Algiers and Tindouf ». Thus was born, in 2011, the Panzeri-Morocco pact. Which paid off for eleven years. Until a week ago.

    FULL TEXT OF THE NOTE

    With reference to the above-mentioned correspondence, I have the honour to inform you that, on the fringes of the plenary session of the European Parliament in Strasbourg, this Mission had an informal meeting with the adviser of Mr. Pier Antonio Panzeri, who was the bearer of a message from the latter to the Moroccan authorities.

    The three main ideas of this message, as communicated, are as follows
    -The visit to Tindouf is necessary to consolidate Mr Panzeri’s credibility with Algeria and the Polisario, after the latter accused him of being pro-Moroccan. It is not in Morocco’s interest for Panzeri to be perceived as such. Panzeri did his best to avoid the date of 6 November. The date of the vissite (7 November) is a reasonable compromise, in that to visit the camps in the continuity of a visit to Algeria is symbolic in itself and is, in any case, a better option (for Morocco) than an ad hoc visit to the camps.

    -M. Mr Panzeri started his exchanges with the Algerian and Polisario leaders from the position of the JPC, which has always placed the Sahara issue in the framework of the advanced regionalisation theme. Nevertheless, Mr Panzeri does not intend to discuss autonomy with the Polisario, nor to make a statement in this sense during his visit. He indicated that he would only listen to his interlocutors.

    -There is a strong demand in the EP regarding the Sahara issue. This issue is regularly raised by MEPs and strongly exploited by the pro-Polisario side, which exerts a lot of pressure (especially within the S&D). The best way to manage this pressure is to corral it within the AFET framework, and to channel it through Mr Panzeri, who is able to be a credible interlocutor for all parties.

    At first sight, Mr Panzeri’s message is reassuring. He is well aware of the sensitivity of his visit to the Tindouf camps, and makes a significant effort to justify himself and not to jeopardise his entrances with Morocco in the long term. He seems to take seriously the recommendation not to visit the area east of the defence posture, and promises to keep the Mission informed of the progress of his programme in Tindouf.

    From a dynamic point of view, the recent developments are to be seen as an extension of the methodical work begun by Mr Paneri in the first few days following his election as head of the Maghreb Delegation (see M/F 033/2p/2011/CRU of 26/01/2011). His contacts with the Polisario (now crowned by the visit), his contacts with the Algerian authorities (including on the Sahara issue), the bridges of trust he has built with his Moroccan interlocutors (through the JPC and his valuable support to the EP) and, above all, the « constructive ambiguity » with which he has managed to surround his attitudes towards both sides, are the manifestations of a long-term political agenda, carried out voluntarily, at times in a perilous manner, but always with tact and control. It is difficult not to see in it, also, a subliminal demonstration of a « capacity for nuisance », so much so that it shows how much the person concerned can be a strong ally or a formidable adversary.

    Seen in this light, recent developments show a continuity in Mr Panzeri’s policy line that is rarely seen in other MEPs. In this logic, there is reason to believe that, far from being a communication operation, the visit to Tindouf is a tactical milestone in the personal agenda of the President of the D-MAG; an agenda that could be accelerated in the weeks and months to come.

    Indeed, Mr Panzeri envisages launching a « process » in the EP in which the Sahara issue would be the subject of a regular and institutionalised debate in the framework of the AFET Committee. At this stage he is not clear on the objective of such a « process ». In his exchanges both with this Mission and with the co-chair of the JPC, he is content to indicate that it is a question of establishing a dialogue on the Sahara issue, without specifying whether this dialogue has an objective (in his eyes), or whether it is an end in itself.

    All these reasons plead for a framing of Mr Panzer’s knowledge on the Sahara issue and of his intentions in the very short term. In this regard, it should be noted that, at the invitation of the Moroccan co-chair of the JPC, Mr Panzeri will be in Morocco from 28 October to 1 November 2011, on the eve of his visit to Algeria, which will also take him to Tindouf. This Mission recommends that the President of the D_MAG should have an interview (or more), with (an) official(s) able to brief him on the Sahara issue in an appropriate manner and, if need be, anticipate the message he will receive during the Algiers and Tindouf stages of what should be called his « tour of the parties concerned » by the Sahara issue.

    Ambassador Menouar Alem

    Qatargate #European_Parliament #Corruption #Antonio_Panzeri #Eva_Kaili #Francesco_Giorgi

    Moroccogate #DGED #Yassine_Mansouri #Mohamed_Bellahrach


  • Maroc-Qatargate : Visite à Tindouf d’Antonio Panzeri

    Tags : Parlement Européen, corruption, Antonio Panzeri, Eva Kaili, Francesco Giorgi, Qatargate, Marocgate, Maroc, DGED, Mohamed Bellahrach, Yassine Mansouri,

    27/10/2011

    En référence aux correspondances citées en référence, jai l’honneur de porter à votre connaissance qu’en marge de la session plénière du Parlement Européen à Strasbourg, cette Mission a eu un entretien informel avec le Conseiller de M. Pier Antonio Panzeri, qui était porteur dun message de ce dernier, à l’attention des autorités marocaines.

    Ci-après les trois idées princiaples de ce message, telles qu’elles ont été communiquées:
    -La visite à Tindouf est indispensable pour conforter la crédibilité de M. Panzeri auprès de l’Algérie et du Polisario, après que celui-ci l’ait accusé d’être pro-marocain. Il n’est pas dans l’intérêt du Maroc que M. Panzeri soit perçu comme tel. Panzeri a fait son possible pour éviter la date du 6 novembre. La date de la vissite (7 novembre) est un compromis raisonnable, en ce sens pour visiter les camps dans la continuité d’une visite en Algérie est symbolique en soi et constitue, en tout état de cause, une meilleure option (pour le Maroc) qu’une visite ad hoc dans les camps.

    -M. Panzeri entame ses échanges avec les responsables de l’Algérie et du Polisario en partant de la position de la CPM, qui a toujours placé la question du Sahara dans le cadre de la thématique de la régionalisation avancée. Néanmoins, M. Panzeri ne compte ni évoque l’autonomie avec le Polisario, ni faire une déclaration dans ce sens lors de sa visite. Il a indiqué qu’il se contentera d’écouter ses interlocuteurs.

    -Il existe une forte demande au PE concernant la question du Sahara. Cette question est régulièrement soulevée par les eurodéputés et fortement exploitée par les pro-Polisario, qui exercent une importante pression (notamment au sein du S&D). Le meilleur moyen de gérer cette pression est de la corconscrire dans le cadre de l’AFET, et de la canaliser par le biais de M. Panzeri, qui est en mesure d’être un interlocuteur crédible pour toutes les parties.

    Au premier abord, le message de M. Panzeri se veut rassurant. L’intéressé est très conscient de la sensibilité de sa visite dans les camps de Tindouf, et déploie un effort significatif pour se justifier et ne pas compromettre durablement ses entrées avec le Maroc. Il semble prendre au sérieux la recommandation de ne pas se rendre dans la zone à l’Est du dispositif de défense, et promet de tenir la Mission informée de l’évolution de son programme à Tindouf.

    D’un point de vue dynamique, les développement récents sont à replacer dans le prolomgement du travail méthodique entamé par M. Paneri depuis les premiers qui ont suivi son élection à la tête de la Délégation Maghreb (cf. M/F 033/2p/2011/CRU du 26/01/2011). Ses contacts avec le Polisario (aujourd’hui couronnés par la visite),les contacts avec les autorités algériennes (y compris sur la question du Sahara), les ponts de confiance qu’il a su jeter avec ses interlocuteurs marocains (à travers la CPM et son soutien précieux au PE) et, par-dessus tout « l’ambigüité constructive » dont il a su entourer ses attitudes vis-à-vis des uns et des autres, sont les manifestations dun agenda politique de longue haleine, mené d’une manière volontaire, parfois périlleuses, mais toujours avec tact et maîtrise. Il est difficile de ne pas y voit, aussi, une démonstration subliminale d’une « capacité de nuisance », tant il montre à quelle enseigne l’intéressé peut être un allié de poids ou un adversaire redoutable.

    Vus sous cet angle,les développements récents dénotent, dans la ligne poitique de M. Panzeri, d’une continuité rarement observée chez d’autres eurodéputés. Dans cette logique, il y a lieu de penser que, loin d’être une opération de communication, la visite à Tindouf est un jalon tactique dans l’agenda personnel du Président de la D-MAG; un agenda qui pourrait connaître une forte accélération durant les semaines et mois à venir.

    En effetm M. Panzeri envisage de lancer au PE un « processus » dans lequel la question du Sahara ferait l’objet d’un débat régulier et institutionnalisé dans le cadre de la Commission AFET. A ce stade l’intéressé n’est pas clair sur l’objectif d’un tel « processus ». Dans ces échanges aussi bien avec cette Mission qu’avec la co-présidente de la CPM, il se contente d’indiquer qu’il s’agit d’établir un dialogue sur la question du Sahara, sans pour autant préciser si ce dialogue a un objectif (à ses yeux), ou s’il est une fin en soi.

    Autant de raison qui plaident pour un cadrage des connaissance de M. Panzer sur la question du Sahara et de ses intentions à très courte échéance. A cet effet, il y a lieu de signaler que, à l’invitation de la co-présidente marocaine de la CPM, M. Panzeri sera au Maroc du 28 octobre au 1er novembre 2011m soit à la veille de sa visite en Algérie, qui le conduira également à Tindouf. Cette Mission recommande que le Président de la D_MAG puisse avoir une entrevue (ou plus), avec un (des responsables) à même de le briefer sur la question du Sahara de manière appropriée et, au besoi, anticiper sur le message qu’il recevra lors des étapes d’Alger et de Tindouf de qu’il y aurait tout lieu d’appeler sa « tournée auprès des parties concernées » par la question du Sahara.

    L’Ambassadeur Menouar Alem

    Source :

    5738bruxelles-1Télécharger

    #Qatargate #Parlement_Européen #Corruption #Antonio_Panzeri #Eva_Kaili #Francesco_Giorgi

    Marocgate #DGED #Yassine_Mansouri #Mohamed_Bellahrach

  • Qatargate: Una visita a Tinduf para alejar las sospechas

    Tags : Parlamento Europeo, corrupción, Antonio Panzeri, Eva Kaili, Francesco Giorgi, Qatargate, Moroccogate, Marruecos, DGED, Mohamed Bellahrach, Yassine Mansouri,

    Antonio Panzeri fue elegido por Marruecos para defender sus intereses en el Parlamento Europeo al menos desde 2011. Según él mismo, desde 2009. Esto es lo que se desprende de una nota confidencial entre el Embajador de Marruecos ante la UE y su ministro. Marruecos quería apoderarse de los 200 millones anuales que la UE, en la ola de las Primaveras Arabes, estaba dispuesta a dar a los países del Maghreb.

    Antonio Panzeri, ex eurodiputado detenido desde hace más de 3 meses acusado de dirigir una asociación criminal dedicada a la corrupción internacional, había sido elegido por Marruecos para defender sus intereses en el Parlamento Europeo desde al menos 2011. Así se desprende de una correspondencia confidencial entre el embajador marroquí ante la Unión Europea y el ministro de Asuntos Exteriores en Rabat. Título de la nota: « Asunto: visita a Tinduf del presidente de la Delegación del Magreb del Parlamento Europeo, Antonio Panzeri ».

    Tinduf es la ciudad argelina donde tiene su sede el gobierno en el exilio de la República Árabe Saharaui Democrática, también llamada Sáhara Occidental, que desde 1976 reclama la independencia de la antigua colonia española y donde se constata con frecuencia violaciones de los derechos humanos. La causa la defiende en todo el mundo el Frente Polisario, movimiento de liberación que también administra los campamentos de refugiados saharauis en Tinduf, en el suroeste argelino.

    Marruecos debe evitar condenas que tendrían graves consecuencias económicas, ya que, tras las Primaveras Árabes, la UE ha decidido premiar económicamente a los países norteafricanos más « audaces » en materia de derechos humanos y democracia. Un juego que para Marruecos supone casi 200 millones al año.

    En este contexto, el viaje de Panzeri deviene estratégico.

    Este documento confidencial revela que Panzeri fue diabólicamente preparado en connivencia con Marruecos. Unos días antes de su viaje, el 27 de octubre de 2011, el embajador « pone en conocimiento » del ministro que « al margen de la sesión plenaria del Parlamento Europeo mantuvimos una conversación informal con el asesor del Sr. Antonio Panzeri, quien puso en conocimiento de las autoridades marroquíes un mensaje de este último ».

    El mensaje es tranquilizador: Marruecos no tiene nada que temer, « la visita a Tinduf es indispensable para apoyar la credibilidad del Sr. Panzeri ante Argelia y el Polisario, ya que se le ha acusado de ser pro-marroquí. A Marruecos no le interesa que el Sr. Panzeri sea percibido como tal. El Sr. Panzeri ha hecho todo lo posible para evitar la fecha del « 6 de noviembre », una fecha importante para Marruecos en la que conmemora el aniversario de la Marcha Verde. « El 7 de noviembre es un compromiso razonable en el sentido de que visitar los campamentos en el contexto de una visita a Argelia es simbólico y una mejor opción (para Marruecos) que una visita ad hoc a los campamentos ».

    Según dijo su emisario a los marroquíes, « Panzeri no va a mencionar la autonomía con el Polisario, ni hacer declaraciones en este sentido durante la visita ». Indicó que se contentará con « escuchar a sus interlocutores ». Y esbozó la visión estratégica sobre el eje Rabat-Bruselas: « Existe una fuerte reivindicación en el Parlamento Europeo sobre la cuestión del Sáhara, planteada regularmente por los eurodiputados y muy explotada por los pro-Polisario, que ejercen fuertes presiones (sobre el grupo socialista y demócrata). La mejor manera de gestionar estas presiones es circunscribirlas y canalizarlas a través del Sr. Panzeri, que sabe ser un interlocutor creíble para todas las partes ».

    5738bruxellesTélécharger

    Tras comunicar al ministro el contenido del « mensaje Panzeri », el diplomático marroquí lo analizó: « A primera vista es tranquilizador. Es muy consciente de lo delicado de su visita a los campamentos de Tinduf, y hace un esfuerzo importante para justificarla y no comprometer permanentemente los contactos con Marruecos. Parece tomarse en serio la recomendación de no ir al Este del muro de defensa y promete mantener informada a nuestra Misión del desarrollo de su programa en Tinduf ».

    El documento enmarca la visita « como una prolongación del trabajo metódico iniciado por el Sr Panzeri tras los primeros meses siguientes a su elección como jefe de la delegación del Magreb. Sus contactos con el Polisario y las autoridades argelinas, la confianza que ha sabido construir con sus interlocutores marroquíes y, sobre todo, la « ambigüedad constructiva » de sus actitudes hacia unos y otros son manifestaciones de una agenda política a largo plazo, llevada a cabo de forma voluntaria, a veces peligrosa, pero siempre con tacto y maestría. Es difícil no ver también en ello una demostración subliminal de « capacidad de perturbación », en la medida en que muestra cómo la persona en cuestión puede ser un poderoso aliado o un « temerario adversario ».

    Por último, el diplomático emite un juicio halagador: « Vistos desde este ángulo, los recientes acontecimientos denotan, en la línea política de Panzeri, una continuidad raramente observada en otros eurodiputados. En esta lógica, hay razones para pensar que, lejos de ser una operación de comunicación, la visita a Tinduf es un objetivo táctico en su agenda personal ». Antes de la visita, Panzeri transitará por Rabat. El diplomático recomienda « organizar reuniones para que un responsable pueda sobornarle sobre la cuestión del Sáhara de forma adecuada y, si es necesario, anticipar los mensajes que recibirá durante las escalas en Argel y Tinduf ».

    TEXTO INTEGRO DE LA NOTA :

    Visite à Tindouf du Président de la Délégation Maghreb du PE

    Con referencia a la correspondencia arriba mencionada, tengo el honor de informarle de que, al margen de la sesión plenaria del Parlamento Europeo en Estrasburgo, esta Misión mantuvo una reunión informal con el asesor del Sr. Pier Antonio Panzeri, portador de un mensaje de éste a las autoridades marroquíes.

    Las tres ideas principales de este mensaje, tal como fueron comunicadas, son las siguientes

    -La visita a Tinduf es necesaria para consolidar la credibilidad del Sr. Panzeri ante Argelia y el Polisario, después de que este último le acusara de ser pro-marroquí. A Marruecos no le interesa que Panzeri sea percibido como tal. Panzeri hizo todo lo posible para evitar la fecha del 6 de noviembre. La fecha del vissite (7 de noviembre) es un compromiso razonable, en el sentido de que visitar los campamentos en la continuidad de una visita a Argelia es simbólico en sí mismo y es, en cualquier caso, una mejor opción (para Marruecos) que una visita ad hoc a los campamentos.

    -M. D. Panzeri inició sus intercambios con los dirigentes argelinos y del Polisario desde la posición de la JPC, que siempre ha situado la cuestión del Sáhara en el marco del tema de la regionalización avanzada. Sin embargo, el Sr. Panzeri no tiene intención de hablar de autonomía con el Polisario, ni de pronunciarse en este sentido durante su visita. Indicó que se limitaría a escuchar a sus interlocutores.

    -Hay una fuerte demanda en el PE respecto a la cuestión del Sáhara. Esta cuestión es planteada regularmente por los eurodiputados y fuertemente explotada por el bando pro-Polisario, que ejerce mucha presión (especialmente en el seno del S&D). La mejor manera de gestionar esta presión es acorralarla en el marco de la AFET, y canalizarla a través del Sr. Panzeri, que puede ser un interlocutor creíble para todas las partes.

    A primera vista, el mensaje del Sr. Panzeri es tranquilizador. Es muy consciente de lo delicado de su visita a los campos de Tinduf, y hace un esfuerzo importante para justificarse y no poner en peligro a largo plazo sus entradas con Marruecos. Parece tomarse en serio la recomendación de no visitar la zona al este de la postura de defensa, y promete mantener informada a la Misión de los avances de su programa en Tinduf.

    Desde un punto de vista dinámico, los últimos acontecimientos deben considerarse como una prolongación del trabajo metódico iniciado por el Sr. Paneri en los primeros días tras su elección como jefe de la Delegación para el Magreb (véase M/F 033/2p/2011/CRU de 26/01/2011). Sus contactos con el Polisario (coronados ahora por la visita), sus contactos con las autoridades argelinas (incluso sobre la cuestión del Sáhara), los puentes de confianza que ha tendido con sus interlocutores marroquíes (a través de la CPM y de su valioso apoyo al PE) y, sobre todo, la « ambigüedad constructiva » con la que ha sabido rodear sus actitudes hacia ambas partes, son las manifestaciones de una agenda política a largo plazo, llevada a cabo voluntariamente, a veces de forma arriesgada, pero siempre con tacto y control. Es difícil no ver en ello, además, una demostración subliminal de « capacidad de molestar », hasta el punto de mostrar hasta qué punto la persona en cuestión puede ser un fuerte aliado o un formidable adversario.

    Desde este punto de vista, los últimos acontecimientos muestran una continuidad en la línea política del Sr. Panzeri que raramente se observa en otros eurodiputados. En esta lógica, hay razones para creer que, lejos de ser una operación de comunicación, la visita a Tinduf es un hito táctico en la agenda personal del Presidente del D-MAG; una agenda que podría acelerarse en las próximas semanas y meses.

    En efecto, D. Panzeri planea lanzar un « proceso » en el PE en el que la cuestión del Sáhara sería objeto de un debate regular e institucionalizado en el marco de la Comisión AFET. Por el momento no está claro el objetivo de dicho « proceso ». En sus intercambios tanto con esta Misión como con el copresidente de la CPM, se contenta con indicar que se trata de establecer un diálogo sobre la cuestión del Sáhara, sin precisar si este diálogo tiene un objetivo (a sus ojos), o si es un fin en sí mismo.

    Todas estas razones abogan por un encuadramiento de los conocimientos del Sr. Panzer sobre la cuestión del Sáhara y de sus intenciones a muy corto plazo. A este respecto, cabe señalar que, por invitación de la copresidencia marroquí de la CPM, el Sr. Panzeri estará en Marruecos del 28 de octubre al 1 de noviembre de 2011, en vísperas de su visita a Argelia, que le llevará también a Tinduf. Esta Misión recomienda que el Presidente del D_MAG mantenga una entrevista (o varias), con (un) funcionario(s) capaz(s) de informarle adecuadamente sobre la cuestión del Sáhara y, en su caso, anticiparle el mensaje que recibirá durante las etapas de Argel y Tinduf de lo que podría denominarse su « gira por las partes interesadas » en la cuestión del Sáhara.

    Embajador Menouar Alem

    #Qatargate #Parlamento_Europeo #Corrupción #Antonio_Panzeri #Eva_Kaili #Francesco_Giorgi

    #Moroccogate #DGED #Yassine_Mansouri #Mohamed_Bellahrach

  • Sospechas de corrupción en el PE: detrás de Qatar, Marruecos

    Tags : Parlamento Europeo, corrupción, Antonio Panzeri, Eva Kaili, Francesco Giorgi, Qatargate, Marocgate, Marruecos, DGED, Mohamed Bellahrach, Yassine Mansouri,

    Por Benoît Collombat, Unidad de Investigación de Radio France, Pauline Hofmann

    ¿Han logrado Qatar y Marruecos comprar la benevolencia de varios parlamentarios europeos? La unidad de investigación de Radio France y el periódico belga Le Soir revelan los entresijos de este escándalo que sacude la democracia europea.

    « Todo paso bien. ¡Nos hicieron pasar por VIP!”.

    « ¿Has visto las cajas? »

    “Sí, los hemos visto. Agregó/puso algunos productos en las bolsas antes de irse”.

    El 4 de junio de 2022, los agentes de inteligencia belgas no perdieron ni una miga de la conversación muy codificada que interceptaron entre el ex eurodiputado socialista italiano Pier Antonio Panzeri y su esposa que viajaban entonces a Marruecos. Acaba de conocer allí a Abderrahim Atmoun, ahora embajador de Marruecos en Polonia. Y para los investigadores, los « productos » mencionados por la esposa de Panzeri serían dinero entregado por el diplomático marroquí. Posteriormente, encontrarán 600.000 euros en efectivo en el domicilio bruselense de Pier Antonio Panzeri y 17.000 euros en su domicilio de Italia. “El dinero ganado en nombre de Marruecos se transfiere casi con toda seguridad mediante sobres de efectivo transmitidos por [Abderrahim, ndlr] Atmoun” , escriben en una nota los servicios secretos belgas.

    “El señor Atmoun traía dinero de vez en cuando, pero no de forma regular ”, explicaba un excolaborador de Pier Antonio Panzeri, Francesco Giorgi, en diciembre de 2022. “El señor Atmoun venía a Bruselas o íbamos a su casa, a su apartamento, en París. Cuando íbamos a buscar dinero decíamos que íbamos a buscar corbatas o trajes” , precisa Francesco Giorgi.

    Sospecha de contrainteligencia marroquí

    Los servicios de seguridad belgas fueron alertados en 2021 por cinco servicios de inteligencia europeos. Desde entonces sospechan que el ex eurodiputado Pier Antonio Panzeri es el capo de una vasta red de injerencia y corrupción que opera en las instituciones europeas. En julio de 2022, transmiten el resultado de sus investigaciones al fiscal federal belga. Este último abre una investigación por corrupción y blanqueo de capitales en banda organizada que encomienda al juez Michel Claise.

    Para los servicios de inteligencia belgas, “existe dentro de las instituciones europeas, una red que involucra a un lobbista, varios parlamentarios europeos y asistentes parlamentarios [que] trabajan clandestinamente para influir en las decisiones de las instituciones de la Unión Europea a favor de Marruecos sobre el por un lado y Qatar por el otro”. Esto es lo que escriben en una nota desclasificada. Precisan: “Sumas considerables (varios millones de euros) son pagadas clandestinamente, en efectivo, por Marruecos y Qatar”.

    En el corazón de esta red, “un equipo de tres italianos” habría sido particularmente activo. Consta primero de Pier Antonio Panzeri. Esta figura clave en el Parlamento Europeo presidió la delegación para las relaciones con los países del Magreb así como la subcomisión de derechos humanos. También copresidió el comité parlamentario conjunto Marruecos-Unión Europea. En este pequeño grupo encontramos también al eurodiputado italiano Andrea Cozzolino, y al agregado parlamentario Francesco Giorgi (acompañante de la vicepresidenta del parlamento griego Eva Kaili), que trabajaron sucesivamente para uno y para otro.

    “Este equipo está dirigido por un oficial de la DGED [contrainteligencia marroquí] con base en Rabat, Mohammed B., estima la inteligencia belga. Conocido (…) desde 2008 por actividades de injerencia en Bélgica, también estuvo activo en Francia, donde está siendo procesado por corrupción de funcionarios públicos debido a la contratación de un oficial de la policía fronteriza. Como reveló el periódico Liberation en 2017 , en efecto, Mohammed B. había sido sospechoso de haber sobornado a un policía francés (con dinero y viajes) para obtener la identidad de las personas “en el expediente S” por cuenta de Marruecos.

    ¿Una infiltración de los procedimientos parlamentarios?

    Pero él no se habría detenido ahí. “Mohammed B también obtuvo información sobre los viajes a Francia de ministros argelinos, siendo Argelia la potencia vecina y rival de Rabat, explica el periodista Pierre Alonso, coautor de la investigación para Liberation. También pudo descubrir gracias a su topo dentro de la policía lo que los servicios franceses sabían de él. Estamos más cerca de una operación de espionaje dirigida a Francia que de una acción contra el terrorismo”.

    Cinco años más tarde, el mismo agente marroquí se encontraría así en el centro de las sospechas de injerencia dirigidas a las instituciones europeas. Para los investigadores belgas, “la cooperación de Cozzolino, Panzeri y Giorgi con los servicios de inteligencia marroquíes está fuera de toda duda. Todos reciben sus órdenes principalmente de Atmoun. También están en contacto directo con (…) el director general de la DGED [inteligencia marroquí, nota del editor]. (…) El equipo (…) opera con una discreción que va más allá de la mera cautela, evitando aparecer demasiado abiertamente pro-marroquíes en el Parlamento Europeo, usando un lenguaje codificado y escondiendo dinero en efectivo en su apartamento”. Siempre según la inteligencia belga, el acuerdo con la DGED se concluyó formalmente en 2019.

    Los investigadores también se preguntan sobre una posible infiltración de trabajos parlamentarios que puedan interesar a Marruecos, en particular los relacionados con el uso del software Pegasus. “Hemos notado que [Andrea] Cozzolino habría sido nombrada para la Comisión Parlamentaria Especial sobre el programa Pegasus en enero de 2022 y [Eva] Kaili para la vicepresidencia tras el apoyo de Pier Antonio Panzeri, nota de la policía belga el 20 de julio. 2022 (…) Siendo el Sr. Panzeri sospechoso de trabajar en nombre de Marruecos, estos nombramientos parecen sospechosos”.

    Marruecos siempre ha negado rotundamente tener el más mínimo vínculo con este escándalo de corrupción en torno al Parlamento Europeo. Contactados, el abogado francés en Marruecos y el embajador marroquí en Bruselas no respondieron a nuestras solicitudes.

    Sáhara Occidental, un tema crucial

    ¿Por qué los servicios marroquíes han creado una red de este tipo con las instituciones europeas?

    “La Unión Europea es una entidad de vital interés para Marruecos, analiza la inteligencia belga. Ella es su primera socia comercial. Origen de la gran mayoría de sus inversiones extranjeras y acoge a la mayor parte de la diáspora marroquí. El desarrollo del reino, su seguridad energética y sus ambiciones geopolíticas (principalmente el reconocimiento del ‘marroquismo’ del Sáhara Occidental anexado en 1975) dependen, al menos en parte, de la buena voluntad de la Unión Europea.

    Desde 2008, Marruecos cuenta con un estatus especial dentro de las instituciones europeas que le permite beneficiarse de toda una serie de ventajas sin adherirse necesariamente a sus instituciones. En este contexto, la cuestión del Sáhara Occidental, rica en fosfatos y aguas ricas en peces, es una preocupación fundamental. Esta antigua colonia española anexionada por Marruecos, considerada “no autónoma” por Naciones Unidas , es reivindicada por el Frente Polisario apoyado por Argelia.

    “L’objectif des Marocains est de s’assurer qu’on ne parle jamais du Sahara occidental, estime l’ancien secrétaire général de l’ONG OXFAM-Belgique et ex-sénateur socialiste belge, Pierre Galand, partisan de l’indépendance du Sahara Occidental. Quieren imponer la idea de que el Sáhara Occidental es marroquí, punto. Dice que durante un almuerzo en la década de 1990, un periodista marroquí con el que había simpatizado habría intentado comprar su silencio. “Él me dijo: ‘Tú mantén tus convicciones. Pero si acepta dejar de hablar del Sáhara, díganos cuánto le dan los argelinos y le pagaremos el doble. ¡Le dije que se largara de aquí inmediatamente! Y desde entonces, nunca más lo he vuelto a ver en Bruselas” , dice el exsenador.

    Más recientemente, el ex eurodiputado ecologista francés José Bové también había acusado al ministro de Agricultura marroquí , ahora primer ministro, de haber intentado corromperlo en la década de 2000, sobre un tratado de libre comercio -intercambio agrícola. Una acusación que le valió una denuncia por difamación interpuesta en diciembre de 2022.

    Para los servicios de inteligencia belgas, los acuerdos relativos a la pesca y la agricultura son cruciales para Rabat. “Como los intereses económicos se mezclan con los intereses políticos, Marruecos busca sistemáticamente incluir el Sáhara Occidental en estos acuerdos para poder demostrar un reconocimiento de facto de su ocupación, señalan los servicios belgas. La obtención de apoyos dentro del aparato europeo es, por tanto, de vital importancia para Marruecos, que lo hace a través de medios abiertos (diplomacia pública) y clandestinos. Antonio Panzeri, quien se cree que ha estado activo para Marruecos ‘desde al menos 2014’según los investigadores belgas, lo habría entendido bien. Un miembro francés de la Asociación de Amigos del Pueblo del Sáhara Occidental que desea permanecer discreto, recuerda las declaraciones hechas por Antonio Panzeri en ese momento. Durante una reunión en 2015 con un activista italiano de la asociación, entonces acompañado por un joven saharaui, “le explicó que el comercio con Marruecos era algo importante, y que los saharauis se beneficiaban de las acciones marroquíes. Felicitó a la joven saharaui por su lucha [por la independencia], aconsejándole que la abandonara”.

    Según una filtración de documentos oficiales marroquíes, ya en 2011 parece que Antonio Panzeri fue visto por el embajador de Marruecos ante la Unión Europea en Bruselas. Luego lo considera como “un interlocutor creíble” mostrando “ambigüedad constructiva”. Para la exdiputada socialista portuguesa Ana Gomes, que trabajó junto a él durante mucho tiempo en el Parlamento Europeo, “Antonio Panzeri era listo e inteligente. Escondió su juego. Le vi torpedear muchas iniciativas y resoluciones sobre derechos humanos en Marruecos utilizando todo tipo de argumentos, oportunidad y eficacia”.

    Acuerdos ilegales

    Una carta del embajador de Marruecos ante la Unión Europea fechada en 2013 indica que Antonio Panzeri también habría sido invitado a “sensibilizar a los diputados italianos para un voto positivo a los acuerdos pesqueros” . Pero estos acuerdos comerciales celebrados entre la Unión Europea y Marruecos, incluido el Sáhara Occidental, se toparán con las decisiones del Tribunal de Justicia de la Unión Europea. Las considera ilegales porque no tienen en cuenta la voluntad del pueblo saharaui. “Entonces Marruecos se dio cuenta de que el cabildeo oficial tradicional a través de consultores ya no era suficiente ”, dijo Mahjoub Mleiha, jefe de relaciones internacionales del Colectivo de Defensores de los Derechos Humanos Saharauis (Codesa), con sede en Bruselas.

    En enero de 2019, a pesar de la posición del Tribunal de Justicia de la UE, el Parlamento y la Comisión Europea todavía deciden incluir el Sáhara Occidental en su acuerdo comercial . La jefa de la diplomacia europea, Federica Mogherini, saludó entonces una “ nueva etapa en la asociación estratégica ” entre la Unión Europea y Marruecos, mientras que el comisario francés para Asuntos Europeos, Pierre Moscovici, saludó en un tuit un acuerdo que pone “ el final de una relación jurídica”. incertidumbre perjudicial para todos, en particular para las empresas y los habitantes del Sáhara Occidental ”.

    “La Comisión Europea y los Estados miembros han trabajado, en cierto modo, en contra de las sentencias del Tribunal de Justicia de la Unión Europea, fulmina la eurodiputada verde finlandesa, Heidi Hautala, vicepresidenta del Parlamento Europeo. La forma en que se elaboró ​​este acuerdo fue completamente sesgada y engañosa”.

    Para Pierre Moscovici, ahora presidente del Tribunal de Cuentas: “No hubo injerencia marroquí, incluso si los marroquíes obviamente defendían sus intereses… Esta solución era la correcta ya que permitía crear puestos de trabajo en una zona singularmente desprovista de ellos. » Y, sin embargo, en septiembre de 2021, el Tribunal de Justicia de la Unión Europea volverá a invalidar estos acuerdos . El Consejo de la UE y la Comisión Europea han apelado.

    Cuando los socialistas apoyan a la extrema derecha

    Más allá de los acuerdos comerciales concluidos con Marruecos, los investigadores belgas también se preguntan por la nominación de ciertos candidatos al Premio Sájarov 2021 , el equivalente europeo al Premio Nobel de la Paz, otorgado ese año al opositor ruso Alexei Navalny. Sorprendentemente, los socialistas europeos prefirieron apoyar en la selección final del Premio Sájarov a la candidatura propuesta por la extrema derecha (la expresidenta boliviana Jeanine Añez, encarcelada por su implicación en el golpe de Estado que derrocó a su antecesor Evo Morales). Frente a esta candidatura, la que patrocina el grupo de los Verdes y la Izquierda: Sultana Khaya, activista saharaui bajo arresto domiciliario desde hace 18 meses, y que acusa a la policía marroquí de haberla violado.

    « El exministro socialista croata, el eurodiputado Tonino Picula, envió un correo electrónico ‘urgente’ a todos los eurodiputados socialistas pidiéndoles que apoyaran al candidato de extrema derecha », afirma el periodista español Ignacio Cembrero especialista en Marruecos que desveló el episodio. “Él explica que no es una iniciativa personal y que habla en nombre del vicepresidente portugués del grupo socialista en el Parlamento Europeo, prosigue el periodista. Este episodio ilustra hasta qué punto Marruecos siempre ha sido el niño mimado del Parlamento Europeo”.

    « ¡No tocamos Qatar! »

    Además de la supuesta actuación de Antonio Panzeri a favor de Marruecos, los investigadores belgas documentaron minuciosamente algunas de sus intervenciones a favor de Qatar. “Los objetivos de Qatar son diferentes a los de Marruecos, analiza la inteligencia belga. Mientras que este último trata de obtener influencia dentro del aparato europeo para influir en las decisiones a su favor, el patrocinador de Qatar busca mejorar la imagen de Qatar en términos de derechos de los trabajadores, nada más. Esta imagen se vio particularmente empañada por los informes que denunciaban los abusos en las obras de construcción de los estadios del mundial de fútbol de 2022.

    Para ello, Antonio Panzeri no escatima en medios. En concreto, se convertirá en el auténtico conductor de la intervención del ministro de Trabajo de Qatar, Ali Bin Samikh Al Marri , el 14 de noviembre de 2022, ante la subcomisión de derechos humanos del Parlamento , presidida por una de sus familiares, Mary Arena .

    “Habíamos preparado la audiencia del ministro” , reconoce Francesco Giorgi sobre el acta. El señor Panzeri lo escribió. Destacó las reformas emprendidas por Qatar y cuestionó el hecho de atacarlo cuando era el único país del Golfo que mostraba cierta apertura. Pero no se detiene allí. “El Sr. Panzeri pensó que sería útil si las preguntas se pudieran preparar con anticipación, agrega Francesco Giorgi. Porque la parte dedicada a preguntas y respuestas en el debate es la más difícil”. En otras palabras: ciertas preguntas planteadas públicamente al ministro parecen haber sido guiadas por Antonio Panzeri.

    Los investigadores también están interesados ​​en el diputado belga, Marc Tarabella. Cuando habló ese día frente a sus compañeros, frente al ministro qatarí, dijo: “No escuché [a muchos compañeros] cuando [la Copa del Mundo] fue otorgada a Rusia, que ya había invadido el Donbass en 2014 y 2018. No hubo todos estos debates cuando atribuimos los Juegos Olímpicos de Invierno a Sochi o Beijing [Beijing]. Tengo la impresión de que muchos se fijan en una imagen de hace 10 años, como si no hubiera habido evolución en Qatar. Las escuchas telefónicas demostrarán más adelante que fue Antonio Panzeri quien pidió que se sugiriera a Marc Tarabella para realizar esta intervención.

    Una vez detenido, Antonio Panzeri acusará a Marc Tarabella de haber percibido entre 120.000 y 140.000 euros entre 2019 y 2022, lo que este último niega rotundamente. Selon l’eurodéputée de la France Insoumise, Manon Aubry, qui a dénoncé le lobbying du Qatar au Parlement avant que n’éclate le scandale , Marc Tarabella faisait partie des députés qui lui ont dit : “’Mais pourquoi tu t’obsèdes sur cette pregunta ? Qatar ha hecho un tremendo progreso en derechos humanos.’ Había una clara resistencia que era casi epidérmica. ¡No vamos a tocar Qatar!”. , asegura el eurodiputado.

    Bolsas de dinero efectivo

    Para entender cómo llegamos allí, tenemos que remontarnos a octubre de 2022, en una suite del Steigenberger Wiltcher’s, un palacio de Bruselas. El Ministro de Trabajo entra allí con una delegación qatarí antes de que se le sumen Antonio Panzeri y Francesco Giorgi. Al analizar las imágenes de videovigilancia del hotel, un detalle llama la atención de los investigadores. Al salir de la suite, “el bolso que lleva Antonio Panzeri parece más grueso que cuando llegó. “La policía belga tiene pocas dudas sobre su contenido: dinero en efectivo. “En cuanto a Marruecos, Panzeri y Giorgi se reparten el trabajo y la remuneración al 50-50” , apunta la inteligencia belga.

    Preguntado por el acta de diciembre de 2022, Francesco Giorgi explica cómo recibió el dinero. “Me pusieron en contacto con una persona en Turquía. Me dio un número de teléfono al que tenía que contactar en Bélgica para recibir los fondos. Era una persona diferente cada vez. Siempre borraba el número para no dejar rastro. Esto sucedía dos o tres veces al año, como máximo”.

    “Panzeri y Giorgi han estado trabajando para Qatar desde 2018, creen los investigadores, en un modo de operación similar al utilizado para Marruecos. Es un trabajo de injerencia, que involucra a cabilderos legítimos, artículos de prensa, pero también la cooptación de eurodiputados, asistentes y funcionarios del Servicio Europeo de Acción Exterior (EEAS) y dentro de las confederaciones sindicales europeas y mundiales para obtener informes positivos hacia Qatar. y tratar de ubicar a personas con conocimientos en los comités parlamentarios correctos”.

    En 2022, Antonio Panzeri habría entregado 50.000 euros al nuevo secretario general de la Confederación Sindical Internacional, Luca Visentini, imputado y luego liberado bajo condiciones . Qatar siempre ha negado cualquier corrupción en este caso.

    Una extraña ONG

    Para los investigadores belgas, algunas ONG de conveniencia podrían haber servido como canales para recaudar el efectivo pagado por Qatar. Precisamente, al final de su mandato como eurodiputado, en 2019, Antonio Panzeri creó una asociación para la defensa de los derechos humanos llamada Lucha contra la Impunidad . Una organización no inscrita en el registro de transparencia, cuya actividad sea cuestionable.

    Llamó la atención del presidente de la Federación Internacional de Periodistas, Dominique Pradalié, durante un simposio dedicado a la libertad de los medios y la protección de los periodistas en diciembre de 2022, en colaboración con la UNESCO, el servicio de investigación del Parlamento Europeo y la Casa Jean Monnet. . “Panzeri y los demás oradores no sabían absolutamente nada sobre el tema, recuerda Dominique Pradalié.Lo encontraba cada vez más extraño. Por la noche, estaba prevista una cena oficial en un restaurante parisino. Me habían enviado el menú: salmón gravlax, verduras crujientes, jugo de ternera perla, crema de limón, chocolate crujiente… Rechacé. Realmente no entendíamos lo que estábamos haciendo allí. Por otro lado, recibí tres hojas de reembolso: ¡eso funcionó!”

    A partir de sus contactos dentro de las instituciones europeas, Antonio Panzeri había logrado convencer a varias personalidades para que aparecieran en el comité de honor de su ONG . Entre ellos: la excomisaria europea italiana, Emma Bonino, el premio Nobel de la paz congolés Denis Mukwege, la exalta representante de la UE para Asuntos Exteriores, Federica Mogherini, pero también el exprimer ministro francés, Bernard Cazeneuve.

    Contactado, este último explica que fue abordado hace tres años por la comitiva de Antonio Panzeri. “Nunca los he conocido y no he participado en ningún coloquio. Usaron mi nombre y el de gente comprometida y completamente honorable para hacer un negocio inaceptable: eso se llama abuso de confianza” , denuncia hoy Bernard Cazeneuve que dice querer presentar una denuncia. Por su parte, el excomisario europeo griego Dimítris Avramópoulos admite haber recibido dinero (60.000 euros por un año) para promover Lucha contra la Impunidad. Tras obtener un estatus de arrepentido ante la justicia belga a cambio de una sentencia más indulgente, Antonio Panzeri comenzó a confiar en los investigadores.

    Afirma haber recibido un total de al menos 2,6 millones de euros en efectivo, principalmente de Qatar. Además de regalos y viajes, Marruecos le habría pagado a él (y a Francesco Giorgi) al menos 180.000 euros mientras que un tercer país, Mauritania, les habría entregado al menos 200.000 euros en efectivo. Bajo arresto domiciliario en Italia pendiente de extradición a Bélgica, el diputado italiano Andrea Cozzolino niega cualquier corrupción. El abogado del diputado belga Marc Tarabella afirma que este último nunca ha recibido dinero ni regalos para monetizar sus opiniones.

    Fuente

    #Qatargate #Moroccogate #Parlamento_europeo #Corrupcion #Antonio_Panzeri #Eva_Kaili #Francesco_Giorgi

  • Qatargate : Panzeri a dû jeter l’argent dans la poubelle

    Tags : Parlement Européen, corruption, Antonio Panzeri, Eva Kaili, Francesco Giorgi, Qatargate, Marocgate, Maroc, DGED, Mohamed Bellahrach, Yassine Mansouri,

    Qatargate, Antonio Panzeri et le recyclage du papier-monnaie : « J’avais trop d’euros et j’ai jeté les billets à la benne »

    L’ancien député européen du Parti démocrate lâche du lest pour obtenir une réduction significative de sa peine

    Antonio Panzeri a rompu le silence. L’ancien député européen du Parti démocrate a décidé d’avouer pour voir sa peine réduite. Et sa révélation aux juges belges concernant les secrets du Qatargate est vraiment déconcertante. La remise à un an d’emprisonnement, par rapport aux cinq établis précédemment, a conduit Panzeri à tout dire, notamment sur l’utilisation de l’importante somme d’argent qu’il aurait reçue.

    « J’avais trop d’argent – ​​aurait-il dit aux magistrats belges lors des interrogatoires – je ne savais pas quoi en faire. Parfois, il arrivait que je jette l’argent à la poubelle ». Qui sait si dans celui du recyclage du papier.

    Antonio Panzeri, pris en flagrant délit avec une valise pleine d’argent liquide, le résultat des pots-de-vin obtenus du Maroc, du Qatar et de la Mauritanie est désormais un livre ouvert. Panzeri ne savait pas où ranger les billets qu’il recevait et a décidé d’en jeter quelques-uns à la poubelle. La chaîne de télévision allemande Deutsche Welle a révélé le contenu des questions des démocrates. Le flux de billets a commencé à circuler en 2014, mais les camions chargés d’argent ne sont arrivés que l’année dernière. Panzeri et son assistant Francesco Giorgi, compagnon de l’ancienne vice-présidente du Parlement européen Eva Kaili, auraient signé un accord illicite avec le Maroc et la Mauritanie : de l’argent pour obtenir des votes en faveur de l’UE. Le saut qualitatif s’est toutefois produit avec le Qatar.

    Le boom de l’argent

    L’alliance avec le Qatar aurait rapporté à Panzeri et Giorgi un million d’euros chacun pour 2018 et 2019. Beaucoup d’argent, qu’il est également difficile de cacher. Un chaud butin qui a conduit l’ancien député à jeter une partie des billets dans les poubelles. Des aveux qui ont permis à Panzeri de négocier la peine, la réduisant à un an.

    Source

    #Qatargate #Parlement_Européen #Corruption #Antonio_Panzeri #Eva_Kaili #Francesco_Giorgi

  • EP schandaal: waarom werden vriendschapsgroepen afgeschaft?

    Tags : Europees Parlement, corruptie, Antonio Panzeri, Eva Kaili, Francesco Giorgi, Marokko, DGED, Marokkaanse geheime dienst, Mohamed Bellahrach,

    Schandaal in het Europees Parlement: waarom werden vriendschapsgroepen afgeschaft?

    Door Benoît Collombat, onderzoekseenheid van Radio France, Pauline Hofmann, Le Soir

    Het corruptieschandaal dat het Europees Parlement op zijn kop zette, heeft de dubbelzinnige rol van vriendschapsgroepen duidelijk gemaakt. Met de Belgische krant Le soir onderzocht de onderzoekseenheid van Radio France de acties van een van hen.

    Een van de eerste concrete effecten van Qatar-Marokkogate was de afschaffing van vriendschapsgroepen binnen het Europees Parlement . MEP (socialist doorgegeven aan La République en Marche) van 2009 tot 2019, Gilles Pargneaux was voorzitter van de vriendschapsgroep EU-Marokko tijdens zijn twee termijnen. Zijn naam dook weer op in de pers , aan de zijlijn van dit corruptieschandaal.  » Hij schaamde zich niet om zich voor te doen als persoonlijk adviseur van Zijne Majesteit de Koning « , bevestigt de voormalige Portugese afgevaardigde Ana Gomès die met hem omging binnen de socialistische fractie.  » Hij was bijna ambassadeur – zonder titel – van Marokko, en daar was hij erg trots op « , bevestigt een gekozen Franse socialist.

     » Ik heb mezelf nooit voorgesteld als de adviseur van Zijne Majesteit « , antwoordt Gilles Pargneaux, die zich voor het eerst sinds het uitbreken van de affaire publiekelijk uitspreekt.  » Ik heb Zijne Majesteit Koning Mohamed VI nog nooit gezien. Ik heb hem nooit persoonlijk ontmoet. Ik heb de belangen van Marokko niet verdedigd. Ik was de voorzitter van de vriendschapsgroep Europese Unie – Marokko… die geen vijandige groep was .”

    Banden met een Marokkaanse lobbyist

    Wanneer we hem ontmoeten in een weelderig hotel in Lille, steekt de man de persoonlijke band die hem met Marokko verenigt niet onder stoelen of banken: getrouwd met een Frans-Marokkaan, ontving hij in februari 2013 het equivalent van het Marokkaanse Legioen van Eer “ op de hoge instructie van Zijne Majesteit Mohammed VI ”.  » Marokko moet meer aanwezig zijn  » in het Europees Parlement, legde hij destijds uit . Uit gelekte Marokkaanse diplomatieke documenten blijkt dat de Marokkaanse autoriteiten zijn optreden en zijn standpunten waardeerden. “ Ik ben heel blij , antwoordt Gilles Pargneaux.Dit betekent dat we in de ogen van de Marokkanen het werk van een facilitator deden, wat hen efficiënt leek. Deze rol werd ook benadrukt door vertegenwoordigers van de Europese Unie (EU) .”

    Gilles Pargneaux et Kaoutar Fal in het EP

    In 2017 nam Gilles Pargneaux ook deel aan een debat in het Europees Parlement, in aanwezigheid van Kaoutar Fall, de algemeen directeur van een Marokkaans lobbybureau dat zeven maanden later werd uitgezet door de Belgische autoriteiten die haar beschouwen als “ actief betrokken bij inlichtingenactiviteiten voor het voordeel van Marokko ”. “ Ik werd in goed vertrouwen opgenomen ”, legt Gilles Pargneaux uit, “ Ze had me gevraagd haar te sponsoren. Ik heb contact opgenomen met de ambassadeur van het Koninkrijk Marokko bij de Europese instellingen. Hij vertelde me dat er geen probleem met haar was en dat hij zelf aan haar conferentie zou deelnemen .

    #image_title

    Een stichting en een lobbybedrijf op hetzelfde adres

    In 2018 richtte Gilles Pargneaux de Euromeda Foundation op, met de Marokkaan Mohamed Cheikh Biadillah (verkozen in het Huis van Raadsleden in Marokko en voorzitter van de parlementaire vriendschapsgroep Marokko-Europese Unie) en de Fransman Alain Berger van het lobbybedrijf Hill & Knowlton. “ We werden in augustus 2018 bij koninklijk besluit erkend als zijnde van openbaar nut en organiseerden dat jaar gewoon twee bijeenkomsten in het kader van de Marokkaanse denktank Beleidscentrum voor het Nieuwe Zuiden ”, legt Gilles Pargneaux uit. “ Ik heb een administratieve fout gemaakt door het hoofdkantoor van Euromeda op hetzelfde adres te zetten als Hill & Knowlton » , legt Alain Berger uit.  » Ik veranderde het na drie maanden. We zeiden tegen onszelf dat er behoefte was aan een stichting om de relatie tussen Afrika en Europa te verbeteren met een bepaalde Marokkaanse spil. Het doel van deze stichting was niet om de Europese politiek te beïnvloeden, maar om hulpprojecten in Afrika te vinden met trainingsprogramma’s, twinning, uitwisseling van materialen en het opleiden van vrouwelijke imams. ”

    Voor de in Brussel gevestigde ngo Western Sahara Resource Watch (WSRW) daarentegen is Euromeda vergelijkbaar met een lobbystructuur ten gunste van Marokko .  » Het concept werd gesteund door een aantal Marokkaanse persoonlijkheden « , antwoordt Alain Berger.  » Maar het werd nooit aangemoedigd door de Marokkaanse regering . »  » Het had niets te maken met de wens Marokko’s lobbyisten te zijn « , bevestigt ook Gilles Pargneaux, die aangeeft dat  » de Stichting sinds 2019 in de wacht is gezet  » wegens gebrek aan financiële partnerschappen.

    Eind 2018 werd de Stichting opgeschrikt door het gedwongen aftreden van het Franse Europarlementslid Patricia Lalonde , auteur van een rapport over het handelsakkoord tussen de EU en Marokko. Ze kreeg kritiek vanwege haar werk dat als bevooroordeeld ten gunste van Rabat werd beschouwd, nadat ze in september 2018 met twee andere EP-leden naar Marokko en de Westelijke Sahara was gereisd. “ Het programma van deze missie was nogal dubieus” , getuigt het ter plaatse aanwezige Finse EP-lid Heidi Hautala.Marokko wilde duidelijk laten zien dat de lokale bevolking veel baat heeft bij handelsovereenkomsten met de Europese Unie. We werden getrakteerd op een totaal eenzijdige voorstelling van zaken. Er was absoluut geen sprake van in ons programma om de onafhankelijke mensenrechtenorganisaties te ontmoeten die het Sahrawi-volk vertegenwoordigen. Toen ik er een paar wilde ontmoeten, blokkeerde de Marokkaanse politie dat .”

    Maar bovenal zal de pers onthullen dat Patricia Lalonde als lid van het Europees Parlement deel uitmaakte van de raad van bestuur van Euromeda.  » Ik wist toen niet dat ze met een delegatie van afgevaardigden naar de Sahara was vertrokken « , legt Gilles Pargneaux uit, waarbij hij aangeeft dat de ethische commissie van het Europees Parlement heeft geconcludeerd dat er geen schending van de gedragscode was. “ Haar rapport was goed, maar onder druk van leden van de Sahrawi-intergroep nam ze ontslag. Als voorzitter van de stichting was ik het slachtoffer van een kliek ”, klaagt het Renaissance-Europarlementariër.

    Diplomatie van La Mamounia

    Uitstapjes naar luxe hotels

    Afgezien van het geval van Patricia Lalonde, is het voormalige Portugese socialistische EP-lid Ana Gomès van mening dat bepaalde reizen in die tijd ook problematisch waren.  » Het leek duidelijk dat ze niet betaald werden door het Parlement « , zei Ana Gomès.  » Dit waren reizen die bij Marokko pasten en waarbij je naar fantastische hotels ging. Meerdere keren vroeg Gilles Pargneaux me waarom ik niet kwam.

    “ Ik heb mevrouw Gomès nooit voorgesteld om deel uit te maken van een vriendschapsgroepsreis. En ik heb de regels van het Europees Parlement altijd gerespecteerd ”, antwoordt Gilles Pargneaux die zegt het oud-Europarlementariër aan te willen klagen. “ De reizen werden betaald uit onze vergoedingen en openbaar gemaakt. Dit waren professionele en politieke reizen. Geen persoonlijke reizen .” Hij voegt eraan toe: “ Natuurlijk werden we welkom geheten door de Marokkaanse autoriteiten voor huisvesting. Maar we zaten niet in vijfsterrenhotels . »

    Deze kwestie van de financiering van de reizen van de leden van het Europees Parlement blijft onopgelost in het Parlement, aangezien reizen die door derden worden gefinancierd altijd zijn toegestaan… Op voorwaarde dat ze worden aangegeven. Parlementsvoorzitter Roberta Metsola, zelf vastgepind voor een niet-aangegeven reis naar Israël , stelt nog niet voor om het systeem fundamenteel te veranderen, nadat ze ‘ een aanval op de Europese democratie ‘ aan de kaak stelde toen het schandaal aan het licht kwam van corruptie rond haar vice-president, Eva Kaili. Wat betreft alle geschenken die de Marokkaanse autoriteiten hebben ontvangen, verzekert Gilles Pargneaux dat hij in totaal vier of vijf beleefdheidsgeschenken heeft ontvangen, minder dan 150 euro.”, wat de wettelijke limiet is die door het Europees Parlement is vastgesteld.

    Het voormalige EP-lid werkt nu voor een adviesbureau in Frankrijk (P&B Partners) en als senior adviseur bij Hill & Knowlton, dat naar eigen zeggen twee keer voor Marokko werkte ‘in 2011 en 2016 ‘ . “ Het is misschien een blijk van erkenning van mijn professionele activiteit ”, merkt het voormalige Europarlementariër op. “ De context van onze missie was om het desastreuze imago van Marokko, na de aanslagen, te herstellen bij de Europese en Belgische instellingen. Ons contract werd gesloten met de Marokkaanse ambassadeur bij de EU. Toen besloten de Marokkaanse autoriteiten om met een ander bureau samen te werken ”, legt een bron binnen Hill & Knowlton uit.

    Bron

    #Qatargate #Marokko #Moroccogate #Europese_Parlement #Antonio_Panzeri #Francesco_Giorgi

  • Scandal in the EP: why were friendship groups abolished?

    Tags : European Parliament, corruption, Antonio Panzeri, Eva Kaili, Francesco Giorgi, Morocco, DGED, Moroccan secret services, Mohamed Bellahrach,

    By Benoît Collombat, Investigation Unit of Radio France, Pauline Hofmann, Le Soir

    The corruption scandal rocking the European Parliament has highlighted the ambiguous role played by friendship groups. With the Belgian newspaper Le soir, the investigation unit of Radio France examined the actions carried out by one of them.

    One of the first concrete effects of Qatar-Moroccogate was the abolition of friendship groups within the European Parliament . MEP (socialist passed to La République en Marche) from 2009 to 2019, Gilles Pargneaux chaired the European Union-Morocco friendship group during his two terms. His name resurfaced in the press , on the sidelines of this corruption scandal.  » He was not ashamed to present himself as personal adviser to His Majesty the King « , affirms the former Portuguese deputy Ana Gomès who rubbed shoulders with him within the socialist group.  » He was almost ambassador – without the title – of Morocco, and he was very proud of it « , confirms an elected French socialist.

    “ I never presented myself as His Majesty’s adviser ,” replies Gilles Pargneaux, who explains himself publicly for the first time since the affair broke out. “ I have never seen His Majesty King Mohamed VI. I never met him personally. I did not defend the interests of Morocco. I was the president of the European Union – Morocco friendship group… which was not an enmity group .”

    Links with a Moroccan lobbyist

    When we meet him in an opulent hotel in Lille, the man does not hide the personal link that unites him to Morocco: married to a Franco-Moroccan, he received in February 2013 the equivalent of the Moroccan Legion of Honor “ on the high instruction of His Majesty Mohammed VI ”. “ Morocco must have an increased presence ” in the European Parliament, he explained at the time . Leaked Moroccan diplomatic documents indicate that the Moroccan authorities appreciated his action and his positions. “ I’m delighted , replies Gilles Pargneaux.This means that, in the eyes of the Moroccans, we were doing a facilitator’s job which seemed efficient to them. This role was also highlighted by representatives of the European Union (EU) .”

    In 2017, Gilles Pargneaux also took part in a debate in the European Parliament, in the presence of Kaoutar Fall, the general manager of a Moroccan lobbying agency expelled seven months later by the Belgian authorities who consider her “ actively involved in activities of intelligence for the benefit of Morocco ”. “ I was taken in, in good faith ,” explains Gilles Pargneaux. “ She had asked me to sponsor her. I contacted the ambassador of the Kingdom of Morocco to the European institutions. He told me that there was no problem with her and that he himself would participate in her conference .

    A foundation and a lobbying firm at the same address

    In 2018, Gilles Pargneaux created the Euromeda Foundation , with the Moroccan Mohamed Cheikh Biadillah (elected to the House of Councilors in Morocco and president of the Morocco-European Union parliamentary friendship group) and the Frenchman Alain Berger from the lobbying firm Hill & Knowlton . “ We were recognized as being of public utility by royal decree in August 2018 and simply organized two meetings that year in connection with the Moroccan think tank Policy center for the New South ”, explains Gilles Pargneaux. “ I made an administrative error by putting Euromeda’s head office at the same address as Hill & Knowlton » , explains Alain Berger.  » I changed it after three months. We said to ourselves that there was a need for a foundation to improve the relationship between Africa and Europe with a particular Moroccan pivot. The purpose of this foundation was not to influence European politics, but to find aid projects in Africa with training programs, twinning, exchange of materials and the training of women imams. ”

    For the NGO Western Sahara Resource Watch (WSRW) based in Brussels, on the other hand, Euromeda is similar to a lobbying structure in favor of Morocco . “ The concept was supported by a number of Moroccan personalities ,” replies Alain Berger. “ But it was never encouraged by the Moroccan government .”  » It had nothing to do with the desire to be Morocco’s lobbyists « , also affirms Gilles Pargneaux, who specifies that  » since 2019, the Foundation has been put on hold  » for lack of financial partnerships.

    At the end of 2018, the Foundation was splashed by the forced resignation of French MEP Patricia Lalonde , author of a report on the trade agreement between the EU and Morocco. She had been criticized for her work deemed biased in favor of Rabat, after traveling to Morocco and Western Sahara in September 2018 with two other MEPs. “ The program for this mission was quite dubious” , testifies the Finnish MEP Heidi Hautala who was present on the spot.Morocco clearly wanted to show that the local population derives great benefits from trade agreements with the European Union. We were treated to a totally one-sided presentation of things. There was absolutely no question in our program of meeting the independent human rights organizations representing the Sahrawi people. When I wanted to meet some, the Moroccan police blocked it .”

    [youtube https://www.youtube.com/watch?v=cgEEurQA4ds&w=560&h=315]

    But above all, the press will reveal that while being a MEP, Patricia Lalonde was part of the board of directors of Euromeda.  » I did not know at the time that she had left with a delegation of deputies for the Sahara « , explains Gilles Pargneaux, specifying that the European Parliament’s ethics committee concluded that there was no violation of the code of conduct. “ Her report was good, but faced with pressure from members of the Sahrawi intergroup, she resigned. As president of the foundation, I was the victim of a cabal ,” laments the Renaissance MEP.

    Trips to luxury hotels

    Beyond the case of Patricia Lalonde, the former Portuguese socialist MEP Ana Gomès believes that certain trips at the time were also problematic. “ It seemed clear that they were not paid by Parliament ,” said Ana Gomès. “ These were trips that suited Morocco and included going to fantastic hotels. Several times, Gilles Pargneaux asked me why I didn’t come .

    “ I never proposed to Ms. Gomès to come as part of a friendship group trip. And I have always respected the rules laid down by the European Parliament ”, replies Gilles Pargneaux who says he wants to sue the former MEP. “ The trips were funded from our allowances and publicly reported. These were professional and political trips. No personal trips .” He adds: “ Of course, we were welcomed by the Moroccan authorities for accommodation. But we weren’t in five-star hotels . »

    This question of the financing of MEPs’ travel remains unresolved in Parliament since travel financed by third parties is always authorised… Provided it is declared. Speaker of Parliament Roberta Metsola, herself pinned down for an undeclared trip to Israel , is not yet proposing to fundamentally change the system, after denouncing ‘ an attack on European democracy ‘ when the scandal came to light of corruption concerning its vice-president, Eva Kaili. As for any gifts received by the Moroccan authorities, Gilles Pargneaux assures that he has in all and for all received “ four or five courtesy presents, less than 150 euros”, which is the legal limit set by the European Parliament.

    The former MEP now works for a consultancy firm in France (P&B Partners) and as a senior advisor at Hill & Knowlton which he says worked for Morocco twice ‘in 2011 and 2016 ‘ . . “ It is perhaps a token of recognition of my professional activity ”, comments the former MEP. “ The context of our mission was to redress the disastrous image of Morocco, after the attacks, with European and Belgian institutions. Our contract was made with the Moroccan ambassador to the EU. Then the Moroccan authorities decided to work with another agency ,” explains a source within Hill & Knowlton.

    Source

    Qatargate #Maroc #Marocgate #Parlement_Européen #Antonio_Panzeri #Francesco_Giorgi #EuromedA #Gilles_Pargneaux #Fight_Impunity #No_peace_no_Justice

  • Achter Qatargate, Moroccogate

    Tags : Europees Parlement, corruptie, Antonio Panzeri, Eva Kaili, Francesco Giorgi, Marokko, DGED, Marokkaanse geheime diensten, Mohamed Bellahrach, Verdenkingen van corruptie in het Europees Parlement: achter Qatar, Marokko

    Door Benoît Collombat, onderzoekseenheid van Radio France, Pauline Hofmann, Le Soir

    Zijn Qatar en Marokko erin geslaagd om de welwillendheid van verschillende Europese parlementariërs te kopen? De onderzoekseenheid van Radio France en de Belgische krant Le Soir onthullen achter de schermen van dit schandaal dat de Europese democratie aan het wankelen is.

    Panzeri en familie

    « Alles is goed gegaan. We werden doorgegeven als VIP’s!”

    « Heb je de dozen gezien? »

    “Ja, we hebben ze gezien. Hij stopte wat producten in de zakken voordat hij vertrok.”

    Op 4 juni 2022 verloren Belgische inlichtingenagenten geen kruimel van het zeer gecodeerde gesprek dat ze onderschepten tussen het voormalige Italiaanse socialistische Europarlementariër Pier Antonio Panzeri en zijn vrouw die op weg was naar Marokko. Ze heeft daar net Abderrahim Atmoun ontmoet, nu de ambassadeur van Marokko in Polen. En voor de onderzoekers zouden de « producten » die door de Panzeri-vrouw werden genoemd, geld zijn dat door de Marokkaanse diplomaat werd gegeven. Later vinden ze 600.000 euro in contanten in de Brusselse woning van Pier Antonio Panzeri en 17.000 euro in zijn woning in Italië. “Het namens Marokko verdiende geld wordt vrijwel zeker overgemaakt door geldenveloppen die door [Abderrahim, ndlr] Atmoun zijn verzonden” , schrijven de Belgische geheime diensten in een nota.

    « De heer Atmoun bracht van tijd tot tijd geld terug, maar niet op regelmatige basis « , verklaarde een voormalige medewerker van Pier Antonio Panzeri, Francesco Giorgi, in december 2022. « De heer Atmoun kwam naar Brussel of we gingen naar zijn huis, naar zijn appartement in Parijs. Toen we op zoek gingen naar geld, zeiden we dat we op zoek gingen naar stropdassen of pakken” , verduidelijkt Francesco Giorgi.

    Volgens de Marocleaks, is Bellahrach een lid van de DGED leiding

    Marokkaanse contraspionage verdacht

    De Belgische veiligheidsdiensten werden in 2021 gealarmeerd door vijf Europese inlichtingendiensten. Sindsdien verdenken ze voormalig EP-lid Pier Antonio Panzeri ervan de spil te zijn van een enorm netwerk van inmenging en corruptie binnen de Europese instellingen. In juli 2022 bezorgen ze het resultaat van hun onderzoek aan de Belgische federale procureur. Deze laatste opent een onderzoek naar corruptie en witwassen in een georganiseerde bende die hij toevertrouwt aan rechter Michel Claise.

    Volgens de Belgische inlichtingendiensten “bestaat er binnen de Europese instellingen een netwerk van een lobbyist, verschillende Europese parlementariërs en parlementaire medewerkers [die] clandestien werken om de beslissingen van de instellingen van de Europese Unie ten gunste van Marokko op de aan de ene kant en Qatar aan de andere kant.” Dit schrijven ze in een vrijgegeven notitie. Ze specificeren: « Aanzienlijke bedragen (enkele miljoenen euro’s) worden clandestien contant betaald door Marokko en Qatar. »

    In het hart van dit netwerk zou « een team van drie Italianen » bijzonder actief zijn geweest. Het bestaat in de eerste plaats uit Pier Antonio Panzeri. Deze sleutelfiguur in het Europees Parlement was voorzitter van de delegatie voor de betrekkingen met de Maghreb-landen en van de subcommissie mensenrechten. Hij was ook medevoorzitter van de gezamenlijke parlementaire commissie Marokko-Europese Unie. In deze kleine groep vinden we ook het Italiaanse EP-lid Andrea Cozzolino en parlementair attaché Francesco Giorgi (compagnon van de Griekse ondervoorzitter van het parlement Eva Kaili), die achtereenvolgens voor de een en de ander werkten.

    “Dit team wordt geleid door een officier van de DGED [Marokkaanse contraspionage] gevestigd in Rabat, Mohammed B., schat de Belgische inlichtingendienst. Bekend (…) sinds 2008 vanwege inmengingsactiviteiten in België, was hij ook actief in Frankrijk, waar hij wordt vervolgd voor corruptie van overheidsfunctionarissen vanwege de aanwerving van een grenspolitiefunctionaris. Zoals de krant Liberation in 2017 onthulde , werd Mohammed B. er inderdaad van verdacht een Franse politieman te hebben omgekocht (met geld en reizen) om de identiteit te achterhalen van mensen die “op dossier S” stonden voor rekening van Marokko.

    Een infiltratie van parlementaire procedures?

    Maar daar zou hij niet zijn gestopt. “Mohammed B verkreeg ook informatie over de reizen naar Frankrijk door Algerijnse ministers, aangezien Algerije de buurmacht en rivaal van Rabat is”, legt journalist Pierre Alonso, co-auteur van het onderzoek voor Liberation, uit. Ook kon hij dankzij zijn mol binnen de politie ontdekken wat de Franse diensten van hem wisten. We staan ​​dichter bij een spionageoperatie gericht op Frankrijk dan bij een actie tegen het terrorisme.”

    Vijf jaar later zou dezelfde Marokkaanse agent zich dus in het middelpunt van de verdenkingen van inmenging tegen de Europese instellingen bevinden. Voor de Belgische onderzoekers staat “de samenwerking tussen Cozzolino, Panzeri en Giorgi met de Marokkaanse inlichtingendiensten buiten kijf. Ze nemen allemaal hun bestellingen meestal van Atmoun op. Ze staan ​​ook in direct contact met (…) de directeur-generaal van de DGED [Marokkaanse inlichtingendienst, noot van de redactie]. (…) Het team (…) opereert met een discretie die verder gaat dan louter voorzichtigheid, vermijdt te openlijk pro-Marokkaans over te komen in het Europees Parlement, gecodeerde taal te gebruiken en contant geld in hun appartement te verstoppen.” Nog steeds volgens de Belgische inlichtingendienst werd de overeenkomst met de DGED in 2019 formeel gesloten.

    De onderzoekers stellen zich ook vragen over een mogelijke infiltratie van parlementaire werken die Marokko waarschijnlijk zullen interesseren, met name die met betrekking tot het gebruik van de Pegasus-software. “We hebben opgemerkt dat [Andrea] Cozzolino zou zijn benoemd tot lid van de speciale parlementaire commissie voor het Pegasus-programma in januari 2022 en [Eva] Kaili tot het vice-presidentschap na de steun van Pier Antonio Panzeri, nota van de Belgische politie op 20 juli. 2022 (…) Meneer Panzeri wordt ervan verdacht namens Marokko te werken, deze benoemingen lijken verdacht.”

    Marokko heeft altijd stellig ontkend ook maar de minste band te hebben met dit corruptieschandaal rond het Europees Parlement. Gecontacteerd, de Franse advocaat in Marokko en de Marokkaanse ambassadeur in Brussel reageerden niet op onze verzoeken.

    Westelijke Sahara, een cruciale kwestie

    Waarom zou zo’n netwerk met de Europese instellingen zijn opgezet door de Marokkaanse diensten?

    “De Europese Unie is een entiteit die van vitaal belang is voor Marokko, analyseert de Belgische inlichtingendienst. Zij is zijn eerste zakenpartner. De oorsprong van de overgrote meerderheid van zijn buitenlandse investeringen en het herbergt het grootste deel van de Marokkaanse diaspora. De ontwikkeling van het koninkrijk, zijn energiezekerheid en zijn geopolitieke ambities (voornamelijk de erkenning van de ‘Marokkanen’ van de in 1975 geannexeerde Westelijke Sahara) hangen, althans gedeeltelijk, af van de welwillendheid van de Europese Unie.

    Sinds 2008 heeft Marokko een speciaal statuut binnen de Europese instellingen waardoor het kan profiteren van een hele reeks voordelen zonder zich noodzakelijkerwijs aan zijn instellingen te houden. In dit verband is de kwestie van de Westelijke Sahara, rijk aan fosfaat en visrijk water, een essentiële zorg. Deze voormalige Spaanse kolonie geannexeerd door Marokko, die door de Verenigde Naties als « niet-autonoom » wordt beschouwd , wordt opgeëist door het Polisario-front, gesteund door Algerije.

    “Het doel van Marokkanen is ervoor te zorgen dat we nooit over de Westelijke Sahara praten, meent de voormalige secretaris-generaal van de ngo OXFAM-België en de voormalige Belgische socialistische senator Pierre Galand, voorstander van de onafhankelijkheid van de Westelijke Sahara. Ze willen het idee opleggen dat de Westelijke Sahara Marokkaans is, punt uit. Hij zegt dat tijdens een lunch in de jaren negentig een Marokkaanse journalist met wie hij sympathiseerde, zou hebben geprobeerd zijn stilzwijgen te kopen. “Hij zei tegen mij: ‘Je blijft bij je overtuigingen. Maar als u ermee instemt niet meer over de Sahara te praten, vertel ons dan hoeveel de Algerijnen u geven en wij betalen u het dubbele.’ Ik zei hem dat hij hier onmiddellijk weg moest gaan! En sindsdien heb ik hem nooit meer gezien in Brussel” , zegt de ex-senator.

    Meer recent had het voormalige Franse ecoloog-parlementslid José Bové de Marokkaanse minister van Landbouw , nu premier, er ook van beschuldigd hem in de jaren 2000 te hebben geprobeerd te corrumperen over een vrijhandelsovereenkomst. Een beschuldiging die hem in december 2022 een aanklacht wegens smaad opleverde.

    Voor de Belgische inlichtingendiensten zijn de akkoorden rond visserij en landbouw cruciaal voor Rabat. “Aangezien economische belangen zich vermengen met politieke belangen, probeert Marokko systematisch de Westelijke Sahara in deze overeenkomsten op te nemen om een ​​de facto erkenning van zijn bezetting te kunnen aantonen, constateren de Belgische diensten. Het verkrijgen van steun binnen het Europese apparaat is daarom van levensbelang voor Marokko, dat dit doet via open (publieksdiplomatie) en clandestiene middelen. Antonio Panzeri, die vermoedelijk al sinds 2014 actief is voor Marokkozou het volgens de Belgische onderzoekers dus goed begrepen hebben. Een Frans lid van de Vereniging van Vrienden van het Volk van de Westelijke Sahara die discreet wil blijven, herinnert zich de opmerkingen van Antonio Panzeri destijds. Tijdens een ontmoeting in 2015 met een Italiaanse activist van de vereniging, toen vergezeld van een jonge Sahrawi, “legde hij haar uit dat handel met Marokko iets belangrijks was, en dat Sahrawi profiteerden van Marokkaanse acties. Hij feliciteerde de jonge Sahrawi met haar strijd [voor onafhankelijkheid], terwijl hij haar adviseerde die op te geven”.

    5738bruxelles-2Télécharger

    Volgens een gelekt van officiële Marokkaanse documenten lijkt Antonio Panzeri al in 2011 te zijn opgemerkt door de Marokkaanse ambassadeur bij de Europese Unie in Brussel. Hij beschouwt hem dan als « een geloofwaardige gesprekspartner » die blijk geeft van « constructieve dubbelzinnigheid ». Voor het voormalige Portugese socialistische parlementslid Ana Gomes, die lange tijd naast hem werkte in het Europees Parlement, was “Antonio Panzeri slim en intelligent. Hij verborg zijn spel. Ik zag hem vele initiatieven en resoluties over mensenrechten in Marokko torpederen met behulp van allerlei argumenten, kansen en efficiëntie ».

    Illegale afspraken

    Een brief van de Marokkaanse ambassadeur bij de Europese Unie uit 2013 geeft aan dat Antonio Panzeri ook zou zijn uitgenodigd om « Italiaanse afgevaardigden bewust te maken van een positieve stemming over de visserijovereenkomsten » . Maar deze handelsovereenkomsten tussen de Europese Unie en Marokko, inclusief de Westelijke Sahara, zullen stuiten op de uitspraken van het Hof van Justitie van de Europese Unie. Ze beschouwt ze als illegaal omdat ze geen rekening houden met de wil van het Saharaanse volk. “Toen besefte Marokko dat traditioneel, officieel lobbyen via adviseurs niet langer voldoende was ”, zegt Mahjoub Mleiha, hoofd internationale betrekkingen bij het in Brussel gevestigde Collectief van Sahrawi Mensenrechtenverdedigers (Codesa).

    Ondanks het standpunt van het Hof van Justitie van de EU besluiten het Parlement en de Europese Commissie in januari 2019 toch om de Westelijke Sahara op te nemen in hun handelsovereenkomst . Het hoofd van de Europese diplomatie Federica Mogherini verwelkomde vervolgens een  » nieuwe fase in het strategisch partnerschap  » tussen de Europese Unie en Marokko, terwijl de Franse commissaris voor Europese Zaken, Pierre Moscovici, in een tweet een overeenkomst verwelkomde die « een einde maakt aan een juridische onzekerheid die schadelijk is voor iedereen, in het bijzonder voor de bedrijven en inwoners van de Westelijke Sahara ”.

    “De Europese Commissie en de lidstaten hebben zich in zekere zin tegen de uitspraken van het Hof van Justitie van de Europese Unie verzet, fulmineert het Finse groene EP-lid Heidi Hautala, vicevoorzitter van het Europees Parlement. De manier waarop deze deal tot stand kwam, was volkomen bevooroordeeld en misleidend.”

    Voor Pierre Moscovici, nu voorzitter van de Rekenkamer: “Er was geen Marokkaanse inmenging, ook al verdedigden de Marokkanen duidelijk hun belangen… Deze oplossing was de juiste omdat ze het mogelijk maakte om banen te creëren in een gebied dat bijzonder verstoken was van hen. » En toch zal het Hof van Justitie van de Europese Unie in september 2021 deze overeenkomsten opnieuw ongeldig verklaren . De Raad van de EU en de Europese Commissie zijn in beroep gegaan .

    Wanneer socialisten extreemrechts steunen

    Naast de handelsovereenkomsten die met Marokko werden gesloten, stellen Belgische onderzoekers zich ook vragen over de nominatie van bepaalde kandidaten voor de Sacharovprijs 2021 , de Europese tegenhanger van de Nobelprijs voor de vrede, die dat jaar werd toegekend aan de tegenstander, de Rus Alexei Navalny. Verrassend genoeg steunden de Europese socialisten bij de uiteindelijke selectie van de Sacharovprijs liever de kandidatuur van extreemrechts (ex-Boliviaanse president Jeanine Añez, gevangengezet vanwege haar betrokkenheid bij de staatsgreep die haar voorganger Evo Morales ten val bracht). Geconfronteerd met deze kandidatuur, die wordt gesponsord door de groep van de Groenen en Links: Sultana Khaya, een Sahrawi-activiste die 18 maanden huisarrest heeft en die de Marokkaanse politie ervan beschuldigt haar te hebben verkracht.

    « De voormalige Kroatische socialistische minister, EP-lid Tonino Picula, stuurde een ‘dringende’ e-mail naar alle socialistische EP-leden met het verzoek de extreemrechtse kandidaat te steunen », zegt de Spaanse journalist Ignacio Cembrero- specialist uit Marokko die de aflevering onthulde. “Hij legt uit dat het geen persoonlijk initiatief is en dat hij spreekt namens de Portugese vicevoorzitter van de socialistische fractie in het Europees Parlement”, vervolgt de journalist. Deze aflevering illustreert hoezeer Marokko altijd het verwende kind van het Europees Parlement is geweest.”

    « We raken Qatar niet aan! »

    Naast de vermeende actie van Antonio Panzeri ten gunste van Marokko, documenteerden de Belgische onderzoekers minutieus enkele van zijn tussenkomsten ten gunste van Qatar. “De doelstellingen van Qatar zijn anders dan die van Marokko, analyseert de Belgische inlichtingendienst. Waar laatstgenoemde invloed probeert te krijgen binnen het Europese apparaat om beslissingen in zijn voordeel te beïnvloeden, probeert de Qatarese sponsor het imago van Qatar te verbeteren op het gebied van arbeidersrechten, meer niet. Dit beeld werd vooral aangetast door berichten over de misstanden op de bouwplaatsen van de stadions van het WK voetbal 2022.

    Om dit te doen, beknibbelt Antonio Panzeri niet op de middelen. In het bijzonder zal hij de echte dirigent worden van de interventie van de Qatarese minister van Arbeid, Ali Bin Samikh Al Marri , op 14 november 2022, voor de subcommissie mensenrechten van het parlement , voorgezeten door een van zijn familieleden, Mary Arena .

    “We hadden de hoorzitting met de minister voorbereid” , erkent Francesco Giorgi op de notulen. Meneer Panzeri heeft het geschreven. Hij benadrukte de hervormingen die Qatar heeft doorgevoerd en zette vraagtekens bij het feit dat hij hem aanviel terwijl het het enige Golfland was dat enige openheid toonde. Maar daar blijft het niet bij. “De heer Panzeri dacht dat het nuttig zou kunnen zijn als vragen van tevoren konden worden voorbereid”, vult Francesco Giorgi aan. Want het deel gewijd aan vragen en antwoorden in het debat is het moeilijkst.” Met andere woorden: bepaalde vragen die in het openbaar aan de minister werden gesteld, lijken te zijn geleid door Antonio Panzeri.

    De rechercheurs zijn ook geïnteresseerd in de Belgische gedeputeerde, Marc Tarabella. Toen hij die dag voor zijn collega’s sprak, tegenover de minister van Qatar, zei hij: « Ik heb [veel collega’s] niet gehoord toen [het WK] werd toegekend aan Rusland, dat de Donbass al was binnengevallen in 2014 en 2018. Er waren niet al deze debatten toen we de Olympische Winterspelen toeschreven aan Sotsji of Peking [Beijing]. Ik heb de indruk dat velen zich richten op een beeld van 10 jaar geleden, alsof er in Qatar geen evolutie heeft plaatsgevonden. Uit telefoontap zal later blijken dat het Antonio Panzeri was die Marc Tarabella heeft gevraagd om deze interventie te doen.

    Eenmaal gearresteerd, zal Antonio Panzeri Marc Tarabella ervan beschuldigen tussen 2019 en 2022 tussen de 120.000 en 140.000 euro te hebben ontvangen, wat laatstgenoemde resoluut ontkent. Volgens het Franse Insoumise Europarlementslid Manon Aubry, die het lobbyen van Qatar in het parlement aan de kaak stelde voordat het schandaal uitbrak , was Marc Tarabella een van de parlementsleden die haar vertelde: « ‘Waarom ben je geobsedeerd door deze vraag? Qatar heeft enorme vooruitgang geboekt op het gebied van mensenrechten.’ Er was een duidelijke weerstand die bijna epidermaal was. We raken Qatar niet aan!” , verzekert het EP-lid.

    Geldzakken

    Om te begrijpen hoe we daar terecht zijn gekomen, moeten we teruggaan naar oktober 2022, in een suite in het Steigenberger Wiltcher’s, een paleis in Brussel. De minister van Arbeid komt daar binnen met een Qatarese delegatie voordat hij wordt vergezeld door Antonio Panzeri en Francesco Giorgi. Door de videobewakingsbeelden van het hotel te analyseren, trekt een detail de aandacht van de rechercheurs. Als ze de suite verlaten, ‘lijkt de tas die Antonio Panzeri bij zich heeft dikker dan toen hij aankwam. “De Belgische politie twijfelt niet aan de inhoud ervan: contant geld. “Wat Marokko betreft, Panzeri en Giorgi verdelen het werk en de vergoeding 50-50” , merkt de Belgische inlichtingendienst op.
    Gevraagd naar de notulen in december 2022, legt Francesco Giorgi uit hoe hij aan het geld kwam. “Ik werd in contact gebracht met iemand in Turkije. Ze gaf me een telefoonnummer dat ik in België moest bellen om het geld te ontvangen. Het was elke keer een ander persoon. Ik heb het nummer altijd gewist om geen sporen achter te laten. Dit gebeurde maximaal twee of drie keer per jaar.”

    “Panzeri en Giorgi werken sinds 2018 voor Qatar, geloven de onderzoekers, aan een werkwijze die vergelijkbaar is met die voor Marokko. Het is een werk van inmenging, waarbij legitieme lobbyisten en persartikelen betrokken zijn, maar ook de coöptatie van leden van het Europees Parlement, assistenten en functionarissen van de Europese Dienst voor extern optreden (EDEO) en binnen de Europese en wereldwijde vakbondsconfederaties om positieve berichten over Qatar te krijgen en proberen goed geïnformeerde mensen in de juiste parlementaire commissies te plaatsen.”

    In 2022 zou Antonio Panzeri 50.000 euro hebben gegeven aan de nieuwe algemeen secretaris van het Internationaal Verbond van Vakverenigingen, Luca Visentini, aangeklaagd en vervolgens onder voorwaarden vrijgelaten . Qatar heeft in deze zaak altijd elke vorm van corruptie ontkend.

    Een vreemde NGO

    Voor Belgische onderzoekers hadden sommige goedkope ngo’s kunnen dienen als kanalen om door Qatar betaald geld te innen. Aan het einde van zijn mandaat als lid van het Europees Parlement, in 2019, richtte Antonio Panzeri inderdaad een vereniging op voor de verdediging van de mensenrechten, genaamd Fight Impunity . Een organisatie die niet is ingeschreven in het transparantieregister en waarvan de activiteit dubieus is.

    Ze trok de aandacht van de voorzitter van de Internationale Federatie van Journalisten, Dominique Pradalié, tijdens een symposium gewijd aan mediavrijheid en de bescherming van journalisten in december 2022, in samenwerking met UNESCO, de onderzoeksdienst van het Europees Parlement en het Jean Monnethuis . “Panzeri en de andere sprekers wisten absoluut niets van het onderwerp, herinnert Dominique Pradalié zich.Ik vond het steeds vreemder. ‘s Avonds stond er een officieel diner op het programma in een Parijse restaurant. Ik had het menu gekregen: zalm gravlax, krokante groenten, jus van parelkalf, citroenroom, krokante chocolade… Ik heb het afgeslagen. We begrepen echt niet wat we daar deden. Daarentegen kreeg ik drie vergoedingsformulieren: dat werkte!”

    Op basis van zijn contacten binnen de Europese instellingen was Antonio Panzeri erin geslaagd verschillende persoonlijkheden te overtuigen om in het erecomité van zijn ngo te verschijnen . Onder hen: de voormalige Italiaanse eurocommissaris Emma Bonino, de Congolese Nobelprijswinnaar voor de vrede Denis Mukwege, de voormalige hoge vertegenwoordiger van de EU voor buitenlandse zaken Federica Mogherini, maar ook de voormalige Franse premier Bernard Cazeneuve.

    Gecontacteerd, legt de laatste uit dat hij drie jaar geleden werd benaderd door de entourage van Antonio Panzeri. “Ik heb ze nog nooit ontmoet en heb aan geen enkel colloquium deelgenomen. Ze gebruikten mijn naam en die van geëngageerde en volkomen eerbare mensen om een ​​onaanvaardbare zaak uit te voeren: dit heet vertrouwensbreuk” , hekelt Bernard Cazeneuve vandaag die zegt een klacht in te willen dienen. De voormalige Griekse eurocommissaris Dimítris Avramópoulos geeft op zijn beurt toe geld te hebben ontvangen (60.000 euro voor een jaar) om Fight Impunity te promoten. Na het verkrijgen van een berouwvolle status bij de Belgische justitie in ruil voor een mildere straf, begon Antonio Panzeri de onderzoekers in vertrouwen te nemen.

    Hij beweert in totaal zeker 2,6 miljoen euro in contanten te hebben ontvangen, voornamelijk uit Qatar. Naast geschenken en reizen zou Marokko hem (en Francesco Giorgi) minstens 180.000 euro hebben betaald terwijl een derde land, Mauritanië, hen minstens 200.000 euro in contanten zou hebben gegeven. Onder huisarrest in Italië in afwachting van uitlevering aan België, ontkent Italiaans parlementslid Andrea Cozzolino elke corruptie. De advocaat van de Belgische gedeputeerde Marc Tarabella bevestigt dat deze nooit geld of geschenken heeft ontvangen om zijn mening te gelde te maken.

    Source

    Qatargate #Morocco #Moroccogate #Parlement_Européen #Antonio_Panzeri #Francesco_Giorgi

  • Scandale au PE: pourquoi a-t-on supprimé les groupes d’amitié?

    PE : Parlement Européen, corruption, Fight Impunity, No peace without justice, Antonio Panzeri, Eva Kaili, Francesco Giorgi, Maroc, DGED, services secrets marocains, Mohamed Bellahrach,

    Par Benoît Collombat, Cellule investigation de Radio France, Pauline Hofmann, Le Soir

    Le scandale de corruption qui ébranle le Parlement européen a mis en lumière le rôle ambigu joué par les groupes d’amitié. Avec le journal belge Le soir, la cellule investigation de Radio France a examiné les actions menées par l’un d’entre eux.
    L’un des premiers effets concrets du Qatar-Marocgate a été la suppression des groupes d’amitié au sein du Parlement européen. Député européen (socialiste passé à La République en Marche) de 2009 à 2019, Gilles Pargneaux a présidé le groupe d’amitié Union européenne-Maroc durant ses deux mandats. Son nom a resurgi dans la presse, en marge de ce scandale de corruption. “Il n’avait pas honte de se présenter comme conseiller personnel de sa Majesté le Roi”, affirme l’ancienne députée portugaise Ana Gomès qui l’a côtoyé au sein du groupe socialiste. “Il était quasiment ambassadeur – sans le titre – du Maroc, et il en était très fier”, confirme un élu socialiste français.

    “Je ne me suis jamais présenté comme le conseiller de sa Majesté », répond Gilles Pargneaux, qui s’explique pour la première fois publiquement depuis que l’affaire a éclaté. « Je n’ai jamais vu sa Majesté le roi Mohamed VI. Je ne l’ai jamais rencontré personnellement. Je n’ai pas défendu les intérêts du Maroc. J’ai été le président du groupe d’amitié Union européenne – Maroc… qui n’était pas un groupe d’inimitié.”


    Des liens avec un lobbyiste marocain

    Lorsque nous le rencontrons dans un hôtel cossu lillois, l’homme ne cache pas le lien personnel qui l’unit au Maroc : marié à une Franco-marocaine, il a reçu en février 2013 l’équivalent de la Légion d’honneur marocaine “sur haute instruction de sa Majesté Mohammed VI”. “Il faut que le Maroc ait une présence accrue” au Parlement européen, explique-t-il à l’époque. Des fuites de documents diplomatiques marocains indiquent que les autorités marocaines ont apprécié son action et ses prises de position. “J’en suis ravi, nous répond Gilles Pargneaux. Cela veut dire que nous faisions aux yeux des Marocains un travail de facilitateur qui leur paraissait efficient. Ce rôle a également été souligné par des représentants de l’Union européenne (UE).”

    Gilles Pargneaux, Kaoutar Fal au Parlement Européen

    En 2017, Gilles Pargneaux a également participé à un débat au Parlement européen, en présence de Kaoutar Fall, la directrice générale d’une agence marocaine de lobbying expulsée sept mois plus tard par les autorités belges qui la considèrent “activement impliquée dans des activités de renseignement au profit du Maroc”. “Je me suis fait avoir, de bonne foi », explique Gilles Pargneaux. « Elle m’avait demandé de la parrainer. J’ai contacté l’ambassadeur du royaume du Maroc auprès des institutions européennes. Il m’a dit qu’il n’y avait aucun souci avec elle et que lui-même participerait à sa conférence.”

    Une fondation et un cabinet de lobbying à la même adresse

    En 2018, Gilles Pargneaux crée la Fondation Euromeda, avec le Marocain Mohamed Cheikh Biadillah (élu à la Chambre des conseillers au Maroc et président du groupe d’amitié parlementaire Maroc-Union européenne) et le Français Alain Berger du cabinet de lobbying Hill & Knowlton. “Nous avons été reconnus d’utilité publique par décret royal en août 2018 et avons simplement organisé deux réunions cette année-là en lien avec le think tank marocain Policy center for the New South”, se justifie Gilles Pargneaux. “J’ai fait une erreur administrative en mettant le siège social d’Euromeda à la même adresse que Hill & Knowlton », explique de son côté Alain Berger. « Je l’ai changé au bout de trois mois. On s’est dit qu’il y avait besoin d’une fondation pour améliorer la relation entre l’Afrique et l’Europe avec un pivot particulier marocain. Le but de cette fondation n’était pas d’influencer la politique européenne, mais de trouver des projets d’aide en Afrique avec des programmes de formation, de jumelage, d’échange de matériel et la formation de femmes imams.”

    Pour l’ONG Western Sahara Ressource Watch (WSRW) basée à Bruxelles, en revanche, Euromeda s’apparenterait à une structure de lobbying en faveur du Maroc. “Le concept était soutenu par un certain nombre de personnalités marocaines », répond Alain Berger. « Mais ça n’a jamais été encouragé par le gouvernement marocain.” ”Cela n’avait rien à voir avec la volonté d’être les lobbyistes du Maroc”, affirme également Gilles Pargneaux, qui précise que “depuis 2019, la Fondation a été mise en sommeil” faute de partenariats financiers.

    [youtube https://www.youtube.com/watch?v=cgEEurQA4ds&w=560&h=315]

    Fin 2018, la Fondation a été éclaboussée par la démission forcée de l’eurodéputée française Patricia Lalonde, autrice d’un rapport sur l’accord commercial passé entre l’UE et le Maroc. Elle avait été critiquée pour son travail jugé partial en faveur de Rabat, après s’être rendue au Maroc et au Sahara occidental, en septembre 2018, avec deux autres députées européennes. “Le programme de cette mission était assez douteux », témoigne l’eurodéputée finlandaise Heidi Hautala qui était présente sur place. « Le Maroc voulait clairement montrer que la population locale tirait de grands avantages des accords commerciaux avec l’Union Européenne. Nous avons eu droit à une présentation totalement unilatérale des choses. Il n’était absolument pas question dans notre programme de rencontrer les organisations indépendantes des droits de l’Homme représentant le peuple sahraoui. Lorsque j’ai voulu en rencontrer, la police marocaine a fait barrage.”

    Mais surtout, la presse révèlera que tout en étant eurodéputée, Patricia Lalonde faisait partie du conseil d’administration d’Euromeda. “J’ignorais à l’époque qu’elle était partie avec une délégation de députés au Sahara”, explique Gilles Pargneaux en précisant que le comité d’éthique du Parlement européen a conclu qu’il n’y avait pas d’infraction au code de bonne conduite. “Son rapport était bon, mais face à la pression des membres de l’intergroupe sahraoui, elle a démissionné. En tant que président de la fondation, j’ai été victime d’une cabale”, déplore l’eurodéputé Renaissance.

    Des voyages dans des hôtels luxueux

    Au-delà du cas de Patricia Lalonde, l’ancienne eurodéputée socialiste portugaise Ana Gomès estime que certains déplacements à l’époque étaient par ailleurs problématiques. “Il paraissait clair qu’ils n’étaient pas payés par le Parlement », estime Ana Gomès. « Il s’agissait de voyages qui convenaient au Maroc et supposant d’aller dans des hôtels fantastiques. Plusieurs fois, Gilles Pargneaux m’a demandé pourquoi je ne venais pas.”

    “Je n’ai jamais proposé à Mme Gomès de venir dans le cadre d’un déplacement du groupe d’amitié. Et j’ai toujours respecté les règles édictées par le Parlement européen”, répond Gilles Pargneaux qui dit vouloir poursuivre en justice l’ancienne eurodéputée. “Les voyages étaient financés sur nos indemnités et déclarés publiquement. Il s’agissait de déplacements professionnels, politiques. Pas de voyages personnels.” Il ajoute : “Bien évidemment, nous étions accueillis par les autorités marocaines pour se loger. Mais nous n’étions pas dans des hôtels cinq étoiles. »

    Cette question du financement des voyages des eurodéputés reste entière au Parlement puisque les voyages financés par des tiers sont toujours autorisés… A condition d’être déclarés. La présidente du parlement Roberta Metsola, elle-même épinglée pour un voyage non déclaré en Israël, ne propose pas pour l’instant de changer en profondeur le système, après avoir dénoncé “une attaque contre la démocratie européenne” lors de la révélation du scandale de corruption concernant sa vice-présidente, Eva Kaili. Quant aux éventuels cadeaux reçus par les autorités marocaines, Gilles Pargneaux assure qu’il a en tout et pour tout reçu “quatre ou cinq présents de courtoisie, inférieurs à 150 euros”, soit la limite légale fixée par le Parlement européen.

    L’ancien eurodéputé travaille désormais pour une société de conseil en France (P & B Partners) et comme “senior advisor” au sein de Hill & Knowlton qui, selon lui, a travaillé pour le Maroc à deux reprises “en 2011 et 2016”. “C’est peut-être un gage de reconnaissance de mon activité professionnelle”, commente l’ex-eurodéputé. “Le contexte de notre mission était de redresser l’image désastreuse du Maroc, après les attentats, auprès des institutions européennes et belges. Notre contrat a été passé avec l’ambassadeur marocain auprès de l’UE. Puis les autorités marocaines ont décidé de travailler avec une autre agence”, explique une source au sein de de Hill & Knowlton.

    Source

    #Qatargate #Maroc #Marocgate #Parlement_Européen #Antonio_Panzeri #Francesco_Giorgi #Fight_Impunity #No_peace_without_justice #DGED #Mohamed_Bellahrach #EuromedA

  • Derrière le Qatargate, le Marocgate

    Tags : Parlement Européen, Antonio Panzeri, Eva Kaili, Francesco Giorgi, DGED, Mohamed Bellahrach, Maroc,

    Soupçons de corruption au parlement européen : derrière le Qatar, le Maroc

    Le Qatar et le Maroc ont-ils réussi à acheter la bienveillance de plusieurs parlementaires européens ? La cellule investigation de Radio France et le journal belge Le Soir dévoilent les coulisses de ce scandale qui ébranle la démocratie européenne.

    “Tout s’est bien passé. On nous a fait passer comme des VIP !”

    “Vous avez vu les boîtes ?”

    “Oui, on les a vues. Il a ajouté/mis quelques produits dans les sacs avant de partir.”
    Ce 4 juin 2022, les agents du renseignement belge ne perdent pas une miette de la conversation très codée qu’ils interceptent entre l’ancien eurodéputé socialiste italien Pier Antonio Panzeri et son épouse alors en déplacement au Maroc. Elle vient d’y rencontrer Abderrahim Atmoun, aujourd’hui ambassadeur du Maroc en Pologne. Et pour les enquêteurs, les “produits” évoqués par l’épouse Panzeri seraient de l’argent remis par le diplomate marocain. Plus tard, ils retrouveront 600.000 euros en liquide au domicile bruxellois de Pier Antonio Panzeri et 17.000 euros chez lui en Italie. “L’argent gagné pour le compte du Maroc est transféré presque certainement par des enveloppes d’argent liquide transmises par [Abderrahim, ndlr] Atmoun”, écrivent dans une note les services secrets belges.

    “Monsieur Atmoun ramenait de temps à autre de l’argent, mais pas de manière régulière”, expliquera de son côté sur procès-verbal un ancien collaborateur de Pier Antonio Panzeri, Francesco Giorgi, en décembre 2022. “Monsieur Atmoun venait à Bruxelles ou on se déplaçait chez lui, dans son appartement, à Paris. Quand on allait chercher de l’argent, on disait qu’on allait chercher des cravates ou des costumes”, précise Francesco Giorgi.

    Le contre-espionnage marocain suspecté

    Les services de sécurité belges ont été alertés en 2021 par cinq services de renseignement européens. Depuis, ils soupçonnent l’ex-eurodéputé Pier Antonio Panzeri d’être la cheville ouvrière d’un vaste réseau d’ingérence et de corruption œuvrant au sein des institutions européennes. En juillet 2022, ils transmettent le résultat de leurs investigations au procureur fédéral belge. Ce dernier ouvre une enquête pour corruption et blanchiment d’argent en bande organisée qu’il confie au juge Michel Claise.

    Pour les services de renseignement belges, “il existe au sein des institutions européennes, un réseau impliquant un lobbyiste, plusieurs parlementaires européens et des assistants parlementaires [qui] travaillent de manière clandestine afin d’influencer les décisions des institutions de l’Union européenne en faveur du Maroc d’une part et du Qatar d’autre part.” C’est ce qu’ils écrivent dans une note déclassifiée. Ils précisent : “Des sommes considérables (plusieurs millions d’euros) sont payées clandestinement, en liquide, par le Maroc et le Qatar.”

    Au cœur de ce réseau, “une équipe de trois Italiens” aurait été particulièrement active. Elle se compose d’abord de Pier Antonio Panzeri. Ce personnage incontournable du Parlement européen a présidé la délégation pour les relations avec les pays du Maghreb ainsi que la sous-commission aux droits de l’Homme. Il a également co-présidé la commission parlementaire mixte Maroc-Union européenne. Dans ce petit groupe, on trouve aussi l’eurodéputé italien Andrea Cozzolino, et l’attaché parlementaire Francesco Giorgi (compagnon de la vice-présidente grecque du parlement Eva Kaili), qui a travaillé successivement pour l’un et pour l’autre.

    “Cette équipe est pilotée par un officier de la DGED [le contre-espionnage marocain] basé à Rabat, Mohammed B., estime le renseignement belge. Connu (…) depuis 2008 pour des activités d’ingérence en Belgique, il a aussi été actif en France, où il est poursuivi pour corruption d’agents publics à cause du recrutement d’un fonctionnaire de la police des frontières.” Comme l’avait révélé le journal Libération en 2017, Mohammed B. avait effectivement été soupçonné d’avoir corrompu un policier français (avec de l’argent et des voyages) afin d’obtenir l’identité de personnes “fichées S” pour le compte du Maroc.

    Une infiltration des travaux parlementaires ?

    Mais il ne se serait pas arrêté là. “Mohammed B a aussi obtenu des renseignements sur les déplacements en France de ministres algériens, l’Algérie étant la puissance voisine et rivale de Rabat, explique le journaliste Pierre Alonso, coauteur de l’enquête pour Libération. Il a également pu découvrir grâce à sa taupe au sein de la police ce que les services français savaient sur lui. On est plus proche d’une opération d’espionnage visant la France que d’une action de lutte contre le terrorisme.”

    Cinq ans plus tard, le même agent marocain se retrouverait donc au cœur des soupçons d’ingérence visant les institutions européennes. Pour les enquêteurs belges, “la coopération entre Cozzolino, Panzeri et Giorgi avec les services de renseignements marocains ne fait aucun doute. Tous prennent leurs ordres le plus souvent d’Atmoun. Ils sont aussi en contact direct avec (…) le directeur général de la DGED [le renseignement marocain, ndlr]. (…) L’équipe (…) fonctionne avec une discrétion qui dépasse la simple prudence, évitant de paraitre trop ouvertement pro-marocain au sein du Parlement européen, utilisant un langage codé et cachant l’argent liquide dans leur appartement.” Toujours selon le renseignement belge, l’accord avec la DGED aurait formellement été conclu en 2019.

    Les enquêteurs s’interrogent aussi sur une possible infiltration de travaux parlementaires susceptibles d’intéresser le Maroc, notamment ceux qui concernent l’utilisation du logiciel Pegasus. “Nous avons relevé que [Andrea] Cozzolino aurait été nommé à la Commission parlementaire spéciale sur le programme Pegasus en janvier 2022 et [Eva] Kaili à la vice-présidence suite au soutien de Pier Antonio Panzeri, notent les policiers belges le 20 juillet 2022. (…) Monsieur Panzeri étant soupçonné de travailler pour le compte du Maroc, ces nominations semblent suspectes.”

    Le Maroc, lui, a toujours fermement démenti avoir le moindre lien avec ce scandale de corruption autour du Parlement européen. Contactés, l’avocat français du Maroc et l’ambassadeur du Maroc à Bruxelles n’ont pas répondu à nos sollicitations.

    Le Sahara occidental, un enjeu crucial

    Pourquoi un tel réseau aurait-il été mis en place auprès des institutions européennes par les services marocains ?

    Lire la suite depuis la source

    #Qatargate #Maroc #Marocgate #Parlement_Européen #Antonio_Panzeri #Francesco_Giorgi